Ik word er de laatste tijd heel vaak aan herinnerd dat ik dit jaar de magische '50' zal halen.
Eerlijk gezegd lig ik er niet echt wakker van : 'Age is just a state of mind' toch ? Ik zou liegen moest ik zeggen dat ik mij altijd 'toppie' voel. Er zijn momenten dat ik moeilijk het bed uit geraak en de gewrichten en spieren wat tijd nodig hebben om op hun plooien te komen. Op dagen dat het wat minder gaat, voel ik me soms zelfs 80 jaar. Maar gelukkig zijn deze dagen voor mij nog steeds in de minderheid. Over het algemeen voel ik me (los van wat kleine ongemakken) prima en zolang het goed gaat met mij, wil ik ook voor de volle 100% genieten.
Ik heb de indruk dat vrienden en familie er meer mee bezig zijn dan ikzelf. Oké....Er komt een '5' voor te staan en misschien willen mensen me duidelijk maken dat het nu wel écht tijd wordt om het allemaal iets serieuzer aan te pakken en mij te gedragen naar mijn leeftijd. Ik vrees echter dat dit met momenten nog wel eens zou kunnen tegenvallen. Ik wil gewoon mezelf blijven, ook wanneer ik ouder word. En voorlopig heb ik er geen enkel probleem mee dat ik op tram 5 terecht kom.
Dus vrienden en familie....Wees gewaarschuwd ! Ook op mijn vijftigste zal ik ongetwijfeld nog rare kuren hebben en af en toe eens helemaal uit te de bol gaan.
Het is niet zo dat ik mijn superman nu plots ga inruilen voor een jonger exemplaar met een 'sixpack' en een rode sportwagen. Manlief hoeft zich dus geen zorgen te maken. Binnenkort vieren we onze 29ste huwelijksverjaardag (Yep ! Ik ben jong getrouwd en ik heb daar nog geen minuut spijt van) en er staan nog heel veel zaken op onze bucketlist. En als het even kan, dan zou ik dit heel graag met mijn allerliefste schat doen.
Ik besef dat de tijd van korte rokjes voorbij is en T-shirts met schreeuwerigere quotes 'not done' is. Maar ik zit wel nog steeds met het idee om mijzelf een T-shirt met een volkswagenbusje aan te schaffen (moet nog net kunnen hé als 50-jarige). Eén van mijn dromen is nl. om ooit nog eens rond te trekken met zo'n busje. Gewoon instappen en wegwezen (naar een onbekende bestemming), terug naar het 'back to basic-gevoel'. Niets moet en alles kan ! Het moet toch een zalig gevoel zijn dat je jezelf voor niets of niemand hoeft te verantwoorden en gewoon je eigen ding kan doen. Vroeger hebben manlief en ikzelf dit vaak gedaan (nog voor er kindjes waren). Nu de dochters wat ouder zijn en hun plan trekken (ook een voordeel als 50-jarige !), willen we de draad terug oppakken en opnieuw gaan reizen en op avontuur gaan. Helaas beschik ik momenteel niet over de middelen om mij zelf zo'n busje aan te schaffen. Maar hé ! Een mens moet blijven dromen en heel af en toe komen die dromen ook écht uit !
Hier en daar verschijnt al wat cellulitis op de benen (dus toch beter een halflange broek of een kleedje tot aan de knie wanneer ik het huis uit moet). De eerste grijze haren zijn ook al een feit (komt volgens mij deels door de troubles met het nieuwe facturatieprogramma op mijn werk). Als ik ga joggen gebruik ik een goede sportbeha. Het begint toch allemaal iets meer te hangen en de potloodtest heb ik intussen al lang achterwege gelaten :). Dit weekend had ik zelfs de indruk dat de armspieren er ook maar wat slapjes bij hingen (dit viel me op toen ik een bloembak op de vensterbak zette en mezelf aanschouwde in het venster). Als test was ik wat met de armen op en neer aan het bewegen voor datzelfde venster (beetje zoals bij de vogeltjesdans)....Ik denk dat de buren waarschijnlijk dachten : 'daar is een hoekje af'.
Eens je de vijftig haalt wordt het ook steeds moeilijker om dat buikje kwijt te geraken. Ik denk dat ik dit jaar al 10 keer gezegd heb dat ik ga afvallen, iets vaker wil sporten en vooral veel water ga drinken. Helaas word ik regelmatig uitgenodigd op feestjes, recepties en barbecues....Tegen mezelf zeg ik dan vaak dat ik mij vooral niet in de verleiding zal laten brengen en alleen maar de gezonde dingen op mijn bord zal leggen. Maar reeds na 10 minuten kom ik in de verleiding en neem ik toch een lekker glaasje wijn of een Gin/tonic (ipv dat glas water) en ligt er op mijn bord slechts een heel klein beetje salade en voor de rest heel veel vlees en sausjes. En wanneer ik zelf niet met de auto moet rijden, heb ik het ook heel moeilijk om dat digestiefje na het eten te weigeren. Gewoon, omdat het zo gezellig is om samen met vrienden eens heerlijk door te zakken en bij te kletsen (de hoofdpijn de dag nadien - daar denken we op dat moment niet aan).
Ik heb zelfs al wat rimpeltjes....Maar dat zijn dan vooral 'lachrimpeltjes'. Ik heb me laten wijs maken dat, wanneer je lacht tot je er buikpijn van krijgt, je heel veel spieren aan het werk zet. Er zou tijdens het lachen ook een bepaald stofje vrij komen in je hoofd, waardoor je een gelukkig gevoel krijgt (een soort natuurlijke drug ;-)). Dus trek ik vooral op met mensen met een goed gevoel voor humor, waarmee ik kan lachen tot de tranen van mijn kaken rollen. Daarna voel ik me geheel ontspannen en 'happy'. Op deze momenten besef ik dat hele eenvoudige dingen mij super gelukkig kunnen maken. Ik besef dan dat ik het geluk niet te ver moet gaan zoeken....Het bevindt zich vaak vlakbij. Je vrienden, familie, goede buren. Mensen die begaan zijn met jou en om jou geven en bij wie je gewoon jezelf kan zijn.
Ik kom wel eens in conflict met mensen die het moeilijk hebben met mijn positieve ingesteldheid en mijn enthousiasme. Er zijn mensen die met 'kwetsende opmerkingen' mij onderuit proberen te halen en de vraag stellen of ik ook nog zo 'happy' zal zijn, wanneer ik bv. meer fysieke (zichtbare) klachten zal krijgen. Eerlijk ? Ik heb er geen idee van hoe ik ermee zal omgaan. Ik weet niet hoe ik mij zal voelen wanneer het stappen moeilijker zal gaan (en ik mogelijks toch die rolstoel nodig zal hebben). Ik weet ook niet hoe ik ermee zal omgaan, wanneer mijn brein mij in de steek laat en ik heel veel zaken begin te vergeten. Ik weet niet wat het met mij zal doen, wanneer ik afhankelijk word van anderen om doodgewone dingen gedaan te krijgen. Maar ik wil daar nu ook niet al te vaak over nadenken en blijven bij stilstaan. Ik wil vooral in het NU leven ! Mezelf telkens de vraag stellen hoe het binnen 5 of 10 jaar zal zijn, lost ook niets op. Integendeel...Het zorgt er alleen maar voor dat ik begin te piekeren en begin te twijfelen aan mezelf en dat zal er net voor zorgen dat mijn gezondheid achteruit gaat. Dus blijf ik (ondanks alle pijnlijke en kwetsende opmerkingen die ik soms mag ontvangen) de positieve en opgewekte Els ! Als ik één tip mag geven : Blijf weg van negatieve mensen, want zij hebben een probleem voor iedere oplossing (doordenkertje ☺)
Ook de dochters houden me jong en geven zelfs aan dat ik moet blijven zoals ik ben. Ook zij vinden dat er af en toe wel eens een vijsje bij me los zit en ik soms wel eens buiten de lijntjes kleur. Maar het zijn net die dingen die mij zo uniek maken en waarvan ze houden. Telkens wanneer ik begin te twijfelen (ben ik nu echt zo anders dan andere mama's ?), zetten zij mij terug met beide voeten op de grond. Wanneer de dochters zeggen dat mijn doorzettingsvermogen en mijn positieve ingesteldheid, er net voor zorgt dat ook zij blijven geloven in zichzelf, ze hierdoor ook een doel voor ogen houden en hierin meestal ook in slagen....Dan weet ik dat ik goed bezig ben en me vooral niet onderuit mag laten halen door een 'rotopmerking' van iemand die zich zelf niet goed in zijn vel voelt en zich dan maar afreageert op mij.
Deze zomer word ik dus vijftig....Ik ben halfweg en er staan nog zoveel dingen op mijn bucketlist !
Let the summer begin !
Els ♥
Eerlijk gezegd lig ik er niet echt wakker van : 'Age is just a state of mind' toch ? Ik zou liegen moest ik zeggen dat ik mij altijd 'toppie' voel. Er zijn momenten dat ik moeilijk het bed uit geraak en de gewrichten en spieren wat tijd nodig hebben om op hun plooien te komen. Op dagen dat het wat minder gaat, voel ik me soms zelfs 80 jaar. Maar gelukkig zijn deze dagen voor mij nog steeds in de minderheid. Over het algemeen voel ik me (los van wat kleine ongemakken) prima en zolang het goed gaat met mij, wil ik ook voor de volle 100% genieten.
Ik heb de indruk dat vrienden en familie er meer mee bezig zijn dan ikzelf. Oké....Er komt een '5' voor te staan en misschien willen mensen me duidelijk maken dat het nu wel écht tijd wordt om het allemaal iets serieuzer aan te pakken en mij te gedragen naar mijn leeftijd. Ik vrees echter dat dit met momenten nog wel eens zou kunnen tegenvallen. Ik wil gewoon mezelf blijven, ook wanneer ik ouder word. En voorlopig heb ik er geen enkel probleem mee dat ik op tram 5 terecht kom.
Dus vrienden en familie....Wees gewaarschuwd ! Ook op mijn vijftigste zal ik ongetwijfeld nog rare kuren hebben en af en toe eens helemaal uit te de bol gaan.
Het is niet zo dat ik mijn superman nu plots ga inruilen voor een jonger exemplaar met een 'sixpack' en een rode sportwagen. Manlief hoeft zich dus geen zorgen te maken. Binnenkort vieren we onze 29ste huwelijksverjaardag (Yep ! Ik ben jong getrouwd en ik heb daar nog geen minuut spijt van) en er staan nog heel veel zaken op onze bucketlist. En als het even kan, dan zou ik dit heel graag met mijn allerliefste schat doen.
Ik besef dat de tijd van korte rokjes voorbij is en T-shirts met schreeuwerigere quotes 'not done' is. Maar ik zit wel nog steeds met het idee om mijzelf een T-shirt met een volkswagenbusje aan te schaffen (moet nog net kunnen hé als 50-jarige). Eén van mijn dromen is nl. om ooit nog eens rond te trekken met zo'n busje. Gewoon instappen en wegwezen (naar een onbekende bestemming), terug naar het 'back to basic-gevoel'. Niets moet en alles kan ! Het moet toch een zalig gevoel zijn dat je jezelf voor niets of niemand hoeft te verantwoorden en gewoon je eigen ding kan doen. Vroeger hebben manlief en ikzelf dit vaak gedaan (nog voor er kindjes waren). Nu de dochters wat ouder zijn en hun plan trekken (ook een voordeel als 50-jarige !), willen we de draad terug oppakken en opnieuw gaan reizen en op avontuur gaan. Helaas beschik ik momenteel niet over de middelen om mij zelf zo'n busje aan te schaffen. Maar hé ! Een mens moet blijven dromen en heel af en toe komen die dromen ook écht uit !
Hier en daar verschijnt al wat cellulitis op de benen (dus toch beter een halflange broek of een kleedje tot aan de knie wanneer ik het huis uit moet). De eerste grijze haren zijn ook al een feit (komt volgens mij deels door de troubles met het nieuwe facturatieprogramma op mijn werk). Als ik ga joggen gebruik ik een goede sportbeha. Het begint toch allemaal iets meer te hangen en de potloodtest heb ik intussen al lang achterwege gelaten :). Dit weekend had ik zelfs de indruk dat de armspieren er ook maar wat slapjes bij hingen (dit viel me op toen ik een bloembak op de vensterbak zette en mezelf aanschouwde in het venster). Als test was ik wat met de armen op en neer aan het bewegen voor datzelfde venster (beetje zoals bij de vogeltjesdans)....Ik denk dat de buren waarschijnlijk dachten : 'daar is een hoekje af'.
Eens je de vijftig haalt wordt het ook steeds moeilijker om dat buikje kwijt te geraken. Ik denk dat ik dit jaar al 10 keer gezegd heb dat ik ga afvallen, iets vaker wil sporten en vooral veel water ga drinken. Helaas word ik regelmatig uitgenodigd op feestjes, recepties en barbecues....Tegen mezelf zeg ik dan vaak dat ik mij vooral niet in de verleiding zal laten brengen en alleen maar de gezonde dingen op mijn bord zal leggen. Maar reeds na 10 minuten kom ik in de verleiding en neem ik toch een lekker glaasje wijn of een Gin/tonic (ipv dat glas water) en ligt er op mijn bord slechts een heel klein beetje salade en voor de rest heel veel vlees en sausjes. En wanneer ik zelf niet met de auto moet rijden, heb ik het ook heel moeilijk om dat digestiefje na het eten te weigeren. Gewoon, omdat het zo gezellig is om samen met vrienden eens heerlijk door te zakken en bij te kletsen (de hoofdpijn de dag nadien - daar denken we op dat moment niet aan).
Ik heb zelfs al wat rimpeltjes....Maar dat zijn dan vooral 'lachrimpeltjes'. Ik heb me laten wijs maken dat, wanneer je lacht tot je er buikpijn van krijgt, je heel veel spieren aan het werk zet. Er zou tijdens het lachen ook een bepaald stofje vrij komen in je hoofd, waardoor je een gelukkig gevoel krijgt (een soort natuurlijke drug ;-)). Dus trek ik vooral op met mensen met een goed gevoel voor humor, waarmee ik kan lachen tot de tranen van mijn kaken rollen. Daarna voel ik me geheel ontspannen en 'happy'. Op deze momenten besef ik dat hele eenvoudige dingen mij super gelukkig kunnen maken. Ik besef dan dat ik het geluk niet te ver moet gaan zoeken....Het bevindt zich vaak vlakbij. Je vrienden, familie, goede buren. Mensen die begaan zijn met jou en om jou geven en bij wie je gewoon jezelf kan zijn.
Ik kom wel eens in conflict met mensen die het moeilijk hebben met mijn positieve ingesteldheid en mijn enthousiasme. Er zijn mensen die met 'kwetsende opmerkingen' mij onderuit proberen te halen en de vraag stellen of ik ook nog zo 'happy' zal zijn, wanneer ik bv. meer fysieke (zichtbare) klachten zal krijgen. Eerlijk ? Ik heb er geen idee van hoe ik ermee zal omgaan. Ik weet niet hoe ik mij zal voelen wanneer het stappen moeilijker zal gaan (en ik mogelijks toch die rolstoel nodig zal hebben). Ik weet ook niet hoe ik ermee zal omgaan, wanneer mijn brein mij in de steek laat en ik heel veel zaken begin te vergeten. Ik weet niet wat het met mij zal doen, wanneer ik afhankelijk word van anderen om doodgewone dingen gedaan te krijgen. Maar ik wil daar nu ook niet al te vaak over nadenken en blijven bij stilstaan. Ik wil vooral in het NU leven ! Mezelf telkens de vraag stellen hoe het binnen 5 of 10 jaar zal zijn, lost ook niets op. Integendeel...Het zorgt er alleen maar voor dat ik begin te piekeren en begin te twijfelen aan mezelf en dat zal er net voor zorgen dat mijn gezondheid achteruit gaat. Dus blijf ik (ondanks alle pijnlijke en kwetsende opmerkingen die ik soms mag ontvangen) de positieve en opgewekte Els ! Als ik één tip mag geven : Blijf weg van negatieve mensen, want zij hebben een probleem voor iedere oplossing (doordenkertje ☺)
Ook de dochters houden me jong en geven zelfs aan dat ik moet blijven zoals ik ben. Ook zij vinden dat er af en toe wel eens een vijsje bij me los zit en ik soms wel eens buiten de lijntjes kleur. Maar het zijn net die dingen die mij zo uniek maken en waarvan ze houden. Telkens wanneer ik begin te twijfelen (ben ik nu echt zo anders dan andere mama's ?), zetten zij mij terug met beide voeten op de grond. Wanneer de dochters zeggen dat mijn doorzettingsvermogen en mijn positieve ingesteldheid, er net voor zorgt dat ook zij blijven geloven in zichzelf, ze hierdoor ook een doel voor ogen houden en hierin meestal ook in slagen....Dan weet ik dat ik goed bezig ben en me vooral niet onderuit mag laten halen door een 'rotopmerking' van iemand die zich zelf niet goed in zijn vel voelt en zich dan maar afreageert op mij.
Deze zomer word ik dus vijftig....Ik ben halfweg en er staan nog zoveel dingen op mijn bucketlist !
Let the summer begin !
Els ♥
 |  |
Speciaal voor mijn vrienden die mij helpen herinneren dat ik vijftig word, heb ik onderstaand lijstje gemaakt...
14 tekenen dat je (ja echt !) ouder aan het worden bent :
1. Zaterdagavond rustig aan doen, zodat je zondag 'iets aan je dag hebt'
2. Je gevleid voelen als ze bij het afrekenen van alcoholische drank nog je legitimatie vragen
3. Je gaat zo langzamerhand op zoek naar een goede matras, omdat je best vaak last hebt van je rug
4. Wat vroeger je lelijke schoenen waren zijn nu...Gewoon...je schoenen
5. Je bent niet langer bestand tegen goedkope wijn
6. Je moet erkennen dat je echt 3 dagen moet herstellen van een avondje doorzakken
7. Je hebt de TANKINI ontdekt
8. Je hebt de neiging om mensen op Facebook te corrigeren als ze geen normaal Nederlands gebruiken (en soms doe je dat ook)
9. Een paar jaar geleden ging je nog rond 22 uur de deur uit om uit te gaan, nu is een feestje dat rond die tijd begint kansloos
10.Je opent best vaak een keukenkastje en weet dan niet meer wat je ook alweer wilde pakken
11.Als je ’s ochtends tot acht uur in je bed hebt gelegen noem je dat uitslapen
12. Een haar op je kin !!!
13. Beseffen dat je lievelingsmuziek in de lift wordt afgespeeld
14.Zo langzamerhand kom je in die levensfase waarin ‘wat denken ze van mij?’ verandert in ‘Het kan me geen fuck schelen wat mensen over me zeggen’
14 tekenen dat je (ja echt !) ouder aan het worden bent :
1. Zaterdagavond rustig aan doen, zodat je zondag 'iets aan je dag hebt'
2. Je gevleid voelen als ze bij het afrekenen van alcoholische drank nog je legitimatie vragen
3. Je gaat zo langzamerhand op zoek naar een goede matras, omdat je best vaak last hebt van je rug
4. Wat vroeger je lelijke schoenen waren zijn nu...Gewoon...je schoenen
5. Je bent niet langer bestand tegen goedkope wijn
6. Je moet erkennen dat je echt 3 dagen moet herstellen van een avondje doorzakken
7. Je hebt de TANKINI ontdekt
8. Je hebt de neiging om mensen op Facebook te corrigeren als ze geen normaal Nederlands gebruiken (en soms doe je dat ook)
9. Een paar jaar geleden ging je nog rond 22 uur de deur uit om uit te gaan, nu is een feestje dat rond die tijd begint kansloos
10.Je opent best vaak een keukenkastje en weet dan niet meer wat je ook alweer wilde pakken
11.Als je ’s ochtends tot acht uur in je bed hebt gelegen noem je dat uitslapen
12. Een haar op je kin !!!
13. Beseffen dat je lievelingsmuziek in de lift wordt afgespeeld
14.Zo langzamerhand kom je in die levensfase waarin ‘wat denken ze van mij?’ verandert in ‘Het kan me geen fuck schelen wat mensen over me zeggen’
RSS-feed
