Dag 47 van mijn 'Keep calm and enjoy the good things in life'. Mijn superman is de afgelopen dagen heel erg in 'doen-modus' terwijl ik nogal vaak in de 'rust-modus' zit. Het is telkens een uitdaging om tot een een compromis te komen...Wat zie ik (ondanks mijn 'keep calm-project') toch nog haalbaar om te doen en wanneer geef ik (vaak via de nodige non-verbale communicatie) aan dat ik er echt geen zin in heb en de batterij nog niet helemaal is opgeladen ?
Vrijdag stond mijn superman reeds om 8u de ramen te lappen. In badjas, want hij is in verlof en dan heeft hij ruim de tijd om zich aan te kleden wanneer hij daar zin in heeft. Ik moet toegeven, het is best sexy om hem te zien poetsen in zijn badjas. Zeker wanneer hij er af en toe de nodige danspasjes bij maakt.
Ik moet moeite doen om mijn lach te bedwingen, maar wil er niet aan toegeven. Ik ben nog steeds in een minder goede bui, omdat mijn gebruikelijk ochtend- ritueel van rustig wakker worden, kopje koffie nemen, mails bekijken, snel een douchke nemen en rustig even de tijd nemen om wat te lezen is verstoord, door een hyperactieve superman. Bovendien had ik die dag geen verlof en ik had eigenlijk ook geen zin om naar het werk te gaan. Het liefst was ik gewoon met mijn superman terug in bed gekropen, om gezellig in zijn armen te liggen.
Maar de plicht roept en gelukkig was het op het werk rustig. Mijn collega had de radio aangezet en vroeg of ik een kopje koffie wou. Het was alsof hij aanvoelde dat ik mijn ochtendritueel gemist had. Misschien kwam het ook door mijn bedrukt gezicht toen ik op het werk toekwam. Mooie muziek, de geur van heerlijke koffie en een sympathieke collega. Meer heb ik niet nodig om me ineens veel beter te voelen. Ik ben er zelfs in geslaagd om mijn 'to do lijstje' af te werken en kon met een voldaan gevoel naar huis rijden.
Toen ik thuis kwam was het hele huis 'spic en span'. Manlief was als een tornado door het huis gegaan en had hier en daar wel wat dingen ergens anders gezet. Soms stel ik mij de vraag of hij een boek over Feng Shui heeft gelezen. Hij blijft de man van 'less is more' en vind dat er teveel rommel in huis staat, die volgens hem voor onrust zorgt. Ik kan heel moeilijk iets weggooien, aan alles zit wel een herinnering verbonden. Hij moet dus heel vaak de strijd aangaan met mij en hij wil hierin niet altijd even goed meewerken. De dochters zijn het intussen al gewoon dat bepaalde zaken regelmatig van plaats verwisselen, afhankelijk van wie er op dat moment het huis onder handen heeft genomen. Soms zie ik hen denken : wanneer gaan ze nu eindelijk eens beslissen wat wel en niet op het aanrecht mag blijven staan of gewoon toegeven dat dergelijke discussies compleet zinloos zijn ? Het verstand komt met de jaren, zeggen ze. Er is nog hoop ☺
Wanneer de geur van lekkere soep mijn neusgaten streelt, smelt ik als sneeuw voor de zon voor het 'charme-offensief' van mijn superman. Op zulke momenten besef ik dat ik geluk heb dat ik een man en dochters heb die een handje helpen en mijn steunen. Tijdens het afwassen krijgen we een mega lachbui wanneer ik mij verspreek. Ook de dochters komen niet meer bij van het lachen. Zalig hoe we ons zelfs tijdens de dagelijks karweien toch nog amuseren en niet zitten te zeuren. Er wordt bij ons ook heel vaak gezongen tijdens de afwas. Meestal voel ik me na zo'n flinke lachbui of luidkeels meezingen heel erg ontspannen.
Eenvoudige dingen, die ervoor zorgen dat ik de stress kwijt geraak en het piekeren achterwege blijft. Ik voel me steeds beter, ik voel me als het ware een ander mens en heb mezelf nu al voorgenomen om vaker tijd te nemen voor die dingen die ik echt wil doen en waar ik gelukkig van word. 'Trek op met die mensen waar je energie uithaalt' kreeg ik ooit eens als tip van een psycholoog van het MS center in Melsbroek. Hij heeft 100% gelijk, het geeft mij heel veel energie !
Wat ben ik blij dat ik beslist heb om wat tijd te nemen voor mezelf, mijn man en mijn kinderen. Ik geniet hier echt van...
Binnenkort vertrekken we richting Normandië. We logeren in een gezellig vakantiehuisje en gaan genieten van rust, mooie wandelingen, fruit de mer en een glaasje wijn. We zitten 'in the middel of nowhere' en hebben zelfs geen Wifi. Zowel voor de dochters, manlief en mezelf een uitdaging. We hebben afgesproken dat wij een hele week geen gebruik maken van het internet en vooral tijd nemen om gezellig samen te zijn en samen leuke dingen te doen. Iedereen kijkt er naar uit om eens weg te zijn uit de dagdagelijkse sleur !
Ik vind het ook heel tof dat mijn dochters nog steeds samen met ons op vakantie willen. Het zal ons goed doen, dat weekje 'herbronnen'...
Tot binnenkort ! ;-)
Liefs xxx
Els
Vrijdag stond mijn superman reeds om 8u de ramen te lappen. In badjas, want hij is in verlof en dan heeft hij ruim de tijd om zich aan te kleden wanneer hij daar zin in heeft. Ik moet toegeven, het is best sexy om hem te zien poetsen in zijn badjas. Zeker wanneer hij er af en toe de nodige danspasjes bij maakt.
Ik moet moeite doen om mijn lach te bedwingen, maar wil er niet aan toegeven. Ik ben nog steeds in een minder goede bui, omdat mijn gebruikelijk ochtend- ritueel van rustig wakker worden, kopje koffie nemen, mails bekijken, snel een douchke nemen en rustig even de tijd nemen om wat te lezen is verstoord, door een hyperactieve superman. Bovendien had ik die dag geen verlof en ik had eigenlijk ook geen zin om naar het werk te gaan. Het liefst was ik gewoon met mijn superman terug in bed gekropen, om gezellig in zijn armen te liggen.
Maar de plicht roept en gelukkig was het op het werk rustig. Mijn collega had de radio aangezet en vroeg of ik een kopje koffie wou. Het was alsof hij aanvoelde dat ik mijn ochtendritueel gemist had. Misschien kwam het ook door mijn bedrukt gezicht toen ik op het werk toekwam. Mooie muziek, de geur van heerlijke koffie en een sympathieke collega. Meer heb ik niet nodig om me ineens veel beter te voelen. Ik ben er zelfs in geslaagd om mijn 'to do lijstje' af te werken en kon met een voldaan gevoel naar huis rijden.
Toen ik thuis kwam was het hele huis 'spic en span'. Manlief was als een tornado door het huis gegaan en had hier en daar wel wat dingen ergens anders gezet. Soms stel ik mij de vraag of hij een boek over Feng Shui heeft gelezen. Hij blijft de man van 'less is more' en vind dat er teveel rommel in huis staat, die volgens hem voor onrust zorgt. Ik kan heel moeilijk iets weggooien, aan alles zit wel een herinnering verbonden. Hij moet dus heel vaak de strijd aangaan met mij en hij wil hierin niet altijd even goed meewerken. De dochters zijn het intussen al gewoon dat bepaalde zaken regelmatig van plaats verwisselen, afhankelijk van wie er op dat moment het huis onder handen heeft genomen. Soms zie ik hen denken : wanneer gaan ze nu eindelijk eens beslissen wat wel en niet op het aanrecht mag blijven staan of gewoon toegeven dat dergelijke discussies compleet zinloos zijn ? Het verstand komt met de jaren, zeggen ze. Er is nog hoop ☺
Wanneer de geur van lekkere soep mijn neusgaten streelt, smelt ik als sneeuw voor de zon voor het 'charme-offensief' van mijn superman. Op zulke momenten besef ik dat ik geluk heb dat ik een man en dochters heb die een handje helpen en mijn steunen. Tijdens het afwassen krijgen we een mega lachbui wanneer ik mij verspreek. Ook de dochters komen niet meer bij van het lachen. Zalig hoe we ons zelfs tijdens de dagelijks karweien toch nog amuseren en niet zitten te zeuren. Er wordt bij ons ook heel vaak gezongen tijdens de afwas. Meestal voel ik me na zo'n flinke lachbui of luidkeels meezingen heel erg ontspannen.
Eenvoudige dingen, die ervoor zorgen dat ik de stress kwijt geraak en het piekeren achterwege blijft. Ik voel me steeds beter, ik voel me als het ware een ander mens en heb mezelf nu al voorgenomen om vaker tijd te nemen voor die dingen die ik echt wil doen en waar ik gelukkig van word. 'Trek op met die mensen waar je energie uithaalt' kreeg ik ooit eens als tip van een psycholoog van het MS center in Melsbroek. Hij heeft 100% gelijk, het geeft mij heel veel energie !
Wat ben ik blij dat ik beslist heb om wat tijd te nemen voor mezelf, mijn man en mijn kinderen. Ik geniet hier echt van...
Binnenkort vertrekken we richting Normandië. We logeren in een gezellig vakantiehuisje en gaan genieten van rust, mooie wandelingen, fruit de mer en een glaasje wijn. We zitten 'in the middel of nowhere' en hebben zelfs geen Wifi. Zowel voor de dochters, manlief en mezelf een uitdaging. We hebben afgesproken dat wij een hele week geen gebruik maken van het internet en vooral tijd nemen om gezellig samen te zijn en samen leuke dingen te doen. Iedereen kijkt er naar uit om eens weg te zijn uit de dagdagelijkse sleur !
Ik vind het ook heel tof dat mijn dochters nog steeds samen met ons op vakantie willen. Het zal ons goed doen, dat weekje 'herbronnen'...
Tot binnenkort ! ;-)
Liefs xxx
Els
 |  |
RSS-feed
