Ook op deze grijze dag wil ik zoveel mogelijk genieten !

21 juni is de internationale Yogadag en laat dat nu net iets zijn dat ik ook gewoon binnen in mij woonkamer kan doen. Matje uitrollen en vervolgens de berghouding, de opkijkende hond, de omlaagkijkende hond en opnieuw de berghouding gedaan. (voor de kenners onder ons, een aantal bewegingen die deel uitmaken van de zonnegroet ☺). Niets overhaasten, maar gewoon rustig bewegen en op mijn ademhaling letten. Op de achtergrond een rustig muziekje. Een zalig gevoel stroomt door mijn hele lichaam. Om helemaal Zen te worden besluit ik nadien nog even de ogen te sluiten en luister ik met mijn earpods in de oren naar een rustige stem die mij doorheen de 'bodyscan' loods.

Genoeg yoga en meditatie gedaan....Tijd voor koffie ! Sinds kort staat de koffiemachine op het werk een eindje stappen van mijn bureau, wat maakt dat ik 's ochtends eigenlijk nog weinig koffie drink. Eens thuis, begin ik toch wat ontwenningsverschijnselen te krijgen, waarna ik meerdere keren naar mijn Senseo toestel ga om een lekkere sterke koffie te maken. De geur van koffie, met daarbij nog een klein koekje of een stukje chocolade zorgt voor dat 'oppeppertje' dat ik in de namiddag soms wel eens nodig heb. Ik weet het, misschien niet echt een gezonde levensstijl, maar ik heb me laten wijs maken dat koffie een positief effect zou hebben op personen met MS en chocolade kan een gelukzalig gevoel geven in de hersenen. Twee vliegen in één klap dus !

In de late namiddag heb ik een 'dipmomentje'....Ik probeer nog wat te lezen (in het boek : 'Wanneer wordt het eindelijk weer zoals het nooit is geweest van Joachim Meyerhoff), maar ik kan mijn ogen nauwelijks open houden. Tijd voor een korte 'powernap' dus. Niet langer dan 30 minuten, want anders voel ik mij de rest van de dag als een 'zombie'. Ik volg de tips ivm energiemanagement, die ik destijds kreeg van mijn ergotherapeute Marijke goed op en ik moet zelfs toegeven dat het ook écht werkt !
Ik kan soms wel eens koppig mijn eigen ding doen en het duurt vaak wel eventjes alvorens ik moet toegeven dat therapeuten het meestal bij het rechte eind hebben. Alleen Marijke heeft mij eigenlijk vrij snel kunnen overtuigen om het anders te doen. Blij dat ik in contact kwam met haar, want hierdoor kan ik ook veel beter omgaan met de vermoeidheid die mij op de meest onmogelijke momenten kan overvallen.

Na de powernap, doe ik een paar stretchoefeningen. Ik nader de magische leeftijd van 48 jaar en het verloopt allemaal toch al iets minder soepel. Meerdere kinesisten lieten mij weten dat stretchen heel belangrijk is voor personen met MS. Ik doe mijn best om mijn oefeningen regelmatig thuis te doen, maar moet eerlijkheidshalve zeggen dat ik daar niet altijd de tijd voor vind (goedkoop excuus hé) en meestal ook niet altijd evenveel zin in heb (zal voor kinesisten wel een meer aanvaardbare uitleg zijn zeker?) Na de Yoga, de koffie en de powernap is het tijd voor...Jawel....Een heerlijk kopje koffie.
Het is een verslaving als een ander en ik moet omwille van mijn gezondheid al met zoveel zaken rekening houden. Dit nemen ze mij nu echt niet af !

Eureka ! Mijn wenst komt uit ! Ik zie een heel fijn zonnestraaltje door de grijze wolken verschijnen.
Tijd om met een Flow, een fleece dekentje en mijn kopje koffie (deze keer zonder het stukje chocolade) op mijn terras te gaan zitten. Als ik Frank de weerman mag geloven, dan wordt het morgen 27° (?).
Ik denk dat er dan toch een groot wereldwonder zal moeten gebeuren, want écht gezellig zomerweer is het nog niet. Duimen maar dat hij gelijk krijgt en het ook tijdens het weekend mooi weer blijft, want dan ga ik lekker uitwaaien aan zee.

Dag 21 van mijn 'keep kalm and drink coffee' project  zit er bijna op !

Ik kijk nog even naar mijn mails en zie dat ook mijn huisarts gereageerd heeft op het mailtje dat ik heb verzonden naar meerdere mensen om aan te geven dat ik alles even 'on hold' zet. 'Denk dat dit inderdaad de enige manier is om ruimte en tijd te maken voor je lichaam en geest. Uw lichaam zal wel aangeven wanneer je terug meer aankan. In elk geval: hou vol! Je komt er sterker uit !'  schrijft hij.

Fijn om te weten dat ik een mooi netwerk van mensen heb, die mij steunen en mij zelfs aanmoedigen !

Ik denk dat ik nog eventjes op zoek ga naar mijn kleurpotloden, om een mooie tekening in mijn vintage kleurboek in te kleuren. Pianomuziekje op de achtergrond. Hierdoor kom ik tot rust...

En wie weet ? Misschien neem ik mij net voor het slapen gaan toch nog een glaasje rode wijn ?
Ook dit zou goed zijn voor de gezondheid, heb ik me laten wijsmaken. ;-)

Morgen dag 22...

Als je ergens middenin zit, weet en voel je niet wat er werkelijk gebeurt. Ik werd overstelpt door goedbedoeld advies van mensen om me heen, maar geraakte hierdoor eigenlijk nog meer het spoor bijster. Dus dacht ik...Laat ik even tijd nemen om alles eens te overschouwen. Want het is pas als je er eventjes uit stapt, dat je het verschil kan voelen.  Ik wil iedere dag opnieuw ontdekken. Niet altijd van tevoren plannen waar ik naartoe ga of wat ik ga doen. Gewoon 's morgens wakker worden en de dag zich laten ontvouwen. Alleen dan leef je volgens mij werkelijk in het nu en sta je helemaal open voor verandering. En net op het moment dat ik beslis om even wat tijd voor mezelf te nemen, verneem ik dat ik nog verlof heb staan dat tegen eind juni moet opgenomen worden. Iets waar ik eigenlijk niet meer op gerekend had. Maar qua timing kan het wel tellen...

Yes We can ! Hoor ik een studente luidkeels roepen, tijdens de marathonradio op MNM. En terwijl ik in mijn keuken bezig ben met de afwas, zwaai ik met een pollepel in het rond en roep ik al even enthousiast : 'Yes I can !'  Op dat eigenste moment beslis ik om een aantal mensen te laten weten dat ik het even allemaal voor bekeken hou en nu vooral tijd en energie wil steken in mezelf, mijn superman en mijn dochters. Want het is mede dankzij hun steun en vertrouwen, dat ik erin geslaagd ben om een aantal hele leuke projecten uit de grond te stampen. Alleen voel ik dat het ook enorm veel energie vraagt om het allemaal gedaan te krijgen. Het valt me ook steeds vaker op dat ik mezelf voorbij loop en tussendoor nog snel, snel allerlei zaken wil regelen, zonder er echt goed over na te denken.
De hoogste tijd dus om de stekker eruit te trekken en voor de volle 3 maanden alleen maar die dingen te doen die ik écht wil doen. Ik krijg nog een mailtje van mijn mijn neurologe, waarin ze aangeeft heel blij te zijn met deze wijze beslissing. Ze sluit het mailtje af met de woorden : 'Volhouden hé, de volle drie maanden lang ?'  En wanneer ik mijn psychologe op de hoogte breng van mijn plannen, mailt ze me terug : 'De aanhouder wint ! Ik lees dat je leuke plannen hebt voor deze zomer. Doen hé !
Ik doe hen allebei de belofte dat ik het deze keer ook echt ga doen !

Ik wil vooral quality time met mijn gezin en gezellig samen zijn met vrienden waarmee ik al een tijdje niet meer heb afgesproken. Ik heb mezelf een hele stapel boeken cadeau gedaan en heb inmiddels al drie boeken uitgelezen. Ik koop iedere week een boeketje bloemen en wanneer de winkelbediende vraagt of het voor een speciale gelegenheid is, dan zeg ik : 'Ja ! Ik zet mezelf in de bloemetjes omdat ik het al de volle 20 dagen volhoud om alleen maar tijd te nemen voor mezelf.' Sommige winkelbedienden kijken me vervolgens met een vreemde blik aan en denken vermoedelijk dat er iets mis is in mijn bovenkamer. Maar van de meeste krijg ik een brede glimlach en positieve feedback.
Zij snappen wat ik bedoel en ik zie ze denken...Misschien moet ik dat ook eens iets vaker doen ?

Ik blijf schrijven, want het helpt om alle emoties eens van mij af te schrijven. Maar heel veel van die schrijfsel bewaar ik in mijn eigen dagboek. Ik besef dat ik door te bloggen veel van mezelf prijs geef. Maar geloof me....Er zijn zeker nog dingen die ik niet zomaar op internet zwier. Wanneer ik sommige van die teksten later terug lees, ben ik blij dat ik dit niet met jullie gedeeld heb. Een mens heeft soms vreemde kronkels in zijn hoofd en niet alles is geschikt voor publicatie. ☺

Ik ben sinds 1 juni gestart met 'alleen doen waar ik zin in heb' en ik wil dit volhouden tot 31 augustus. Ik neem de tijd om af en toe eens een stap terug zetten, om te kijken naar mezelf en het leven dat zich ontvouwt en dit doet wonderen met mij. Een bezoekje naar een rommelmarkt in een andere stad, haalt mij weg uit de dagelijkse beslommeringen. Terwijl ik op een terrasje zit met een lekkere cappuccino, neem ik tijd om even stil te staan bij de dingen die ik was vergeten en pas dan realiseer ik me wat echt belangrijks is. Ik begin ook meer en meer tot het besef te komen dat het leven niet alleen draait om het nastreven van alles waar ik zo druk mee bezig ben. Ik kom zelfs tot het besef dat ik veel dingen onbewust doe, waardoor ik niet eens door heb dat ik ergens van geniet of juist enorm zit te balen.
Er zijn vaak momenten waarop ik me anders voor doe, omdat ik denk dat dit zo hoort  of om ergens bij te horen. Tot ik tot het besef kom dat ik uiteindelijk bijna nooit meer mezelf kan zijn. Ik ben teveel bezig met mezelf aanpassen aan anderen en begin meer en meer te voelen dat ik hierdoor mezelf hierin verlies. Dus heb ik mezelf een shop onder mijn kont gegeven en beslist om de woorden 'ik weet niet meer wat ik moet doen' te schrappen en te vervangen door de woorden 'ik ga het uitzoeken en vind uiteindelijk wel terug mijn weg'. Ik wil nu vaker mijn hart volgen ! Want ik weet dat wanneer ik het enthousiasme in mij voel opborrelen, ik sowieso goed zit !

Wil dit nu zeggen dat ik het roer helemaal ga omdraaien ? Neen, dat nu ook weer niet. Er zijn nu eenmaal altijd zaken waar je niet onderuit kan en die deel uitmaken van het leven : gaan werken, het huishouden ten gepaste tijde opvolgen en de rekeningen betalen bijvoorbeeld. Maar ik wil de regie van mijn leven toch terug wat in eigen handen hebben en niet teveel laten bepalen door mensen om mij heen.

Intussen ben ik al 20 dagen in de 'keep kalm and be happy' modus en ik voel me echt herleven.
Heel af en toe stelt iemand mij wel nog eens de vraag van : 'Ga je dat wel volhouden, zo 3 maanden alles 'on hold' zetten ?' Ik zie hen dan ook denken : 'Eerst zien en dan geloven'. Ik kan alvast vertellen dat na 20 dagen, de vastberadenheid zelfs nog groter is.  Ik geniet van de gesprekken met mijn dochters en merk zelfs op dat ik nu écht luister naar hun bezorgdheden. Ik voel me veel meer betrokken bij hun leven en hun 'struggles' en ik vertel vanuit mijn eigen ervaring hoe zij hiermee kunnen omgaan. Ook mijn dochters en manlief staan er versteld van hoe goed ik erin slaag om het allemaal eens los te laten. Voor het eerst sinds lang zien ze terug een mama die geniet en lacht en terug wat inspiratie krijgt om te schrijven, te tekenen en te schilderen...Ik heb zelfs opnieuw de loopschoenen aangetrokken en loop af en toe 30 minuutjes op een rustig tempo door het dorp.
Tijdens het lopen geniet ik van de bloemetjes langs de kant van de weg (ik hou zelfs even een tussenstop om er een fotootje van te maken voor Instagram), ik voel hoe ik mijn hoofd leegloop en ik kom nadien ontspannen terug thuis.

Tijdens het weekend trek ik samen met mijn superman naar Zeeland, om eens lekker te gaan uitwaaien. We verblijven in een gezellige B&B en laten ons eens heerlijk verwennen.
En deze zomer trek ik met het gezin ook eventjes naar Normandië. Ik heb een vakantiehuisje geboekt in 'the middle of nowhere' - er is zelfs geen Wifi ! Ik zag even een angstige blik bij de dochters en vroeg hen of ze dit wel gaan overleven ? Maar ik kreeg de bal al meteen terug in mijn kamp gegooid door mijn oudste dochter : 'We zullen eens zien we er het eerst op zoek gaat naar Wifi in een Mc Donalds ?' Kreeg ik te horen. Ik moet toegeven dat ze gelijk heeft...Er zijn momenten dat ik waarschijnlijk meer op het internet zit dan mijn dochters. Maar omdat we tijdens onze vakantie willen genieten en tijd willen maken voor elkaar, hebben we al één ding afgesproken : 'er maakt niemand gebruik van het internet (ook niet in het toilet van een fastfoodrestaurant ☺). Tijdens ons verblijf in Frankrijk zijn we allemaal even 'off-line'.

Ik zal alvast eens kijken welke boeken ik kan meenemen en de dochters zijn de gezelschapsspelletjes van onder het stof aan het halen.

Het wordt vast een gezellige en onvergetelijke vakantie !

Liefs ♥ Els