 | Ik krijg wel eens de vraag hoe ik er telkens weer in slaag om positief te blijven? En wat de sleutel tot geluk is? Ik geef dan eerlijk toe dat ook ik mijn moeilijke momenten heb, waarbij het mij niet lukt om positief te blijven. Ik krijg net als zoveel andere mensen met een chronische aandoening, ook wel eens af te rekenen met onzekere gevoelens, angst en donkere gedachten. Een lichaam is sterk en veerkrachtig, maar tegelijkertijd ook fragiel en makkelijk uit balans te krijgen. Dat is in mijn geval niet anders dan bij anderen. |
Maar ik leer steeds beter met de onrustige en angstige gevoelens om te gaan. Of ik ga op zoek naar mensen en therapieën die mij kunnen helpen om mijn veerkracht te vergroten. Hierdoor vind ik meer rust in het hectische leven dat ik soms heb.
Ik heb vaak een masker opgezet om me voor anderen acceptabel te maken, waardoor ik soms zelf niet meer weet wie ik echt ben. Soms voel ik me opgebrand en is mijn batterij helemaal leeg. En toch blijf ik lachen en doen alsof er niets aan de hand is. Ik begin echter steeds meer tot het besef te komen dat het tijd wordt om dit masker af te zetten en gewoon mezelf te zijn. Ik besef dat ik mij hierdoor misschien kwetsbaar zal opstellen en ook mijn zwakke plekken zal moeten tonen. Mogelijks krijg ik ook af te rekenen met opmerkingen van mensen die niet (willen) begrijpen wat het betekent om iedere dag te moeten leven met een chronische ziekte als Multiple Sclerose. Maar ik denk dat ik nu sterk genoeg in mijn schoenen sta om ook met deze vervelende reacties om te gaan. En misschien slaag ik er zelfs in om die negatieve reacties om te buigen tot iets positiefs ? Gewoon door uit te leggen aan die mensen hoe ik me voel en welke strijd ik iedere dag weer lever om ondanks alles positief te blijven. Hoe het voelt om in onzekerheid te leven ? Wat het met me doet wanneer mijn superman tijdens een gesprek met de huisarts aangeeft dat hij zich machteloos en angstig voelt, telkens ik af te rekenen heb met een opstoot. En dat het ook voor hem moeilijk is om niet te denken aan wat de gevolgen kunnen zijn na zo'n opstoot. Want een leven met MS heeft niet alleen mijn leven behoorlijk ondersteboven gehaald. Ook voor mijn kinderen en mijn superman vraagt het heel veel begrip en aanpassing. Gelukkig krijg ik heel veel steun van hen, kunnen wij over onze bezorgdheden praten en trachten wij er samen toch nog iets moois van te maken.
Leer praten over je ziekte, je bezorgdheden en angsten met je gezin, familie, vrienden....Ook de rol van de neuroloog, huisarts, MS verpleegkundige en andere zorgverleners is belangrijk ! Je hoeft de reis van het verwerken van de diagnose en het leren omgaan met gevoelens niet in je eentje te maken. Zoek een therapeut, coach, arts die in jou gelooft. Voel je ook niet geremd om rechtstreekse vragen te stellen en let goed op het antwoord. Neemt de arts voldoende tijd om écht te luisteren naar jou ? Heb je het gevoel dat hij/zij begaan is met jou ? Vertrouw je hem ? Het geheim van de chronische zorg voor de patiënt ligt in het zorgen voor de patiënt (Francis Peabody).
Want als het gaat om behandelingen van mensen die chronisch ziek zijn, zijn zorg en geruststelling waardevol. Je bent meer dan een kamernummer of een lichaamsdeel.
Zelf heb ik het geluk heel veel mensen om me heen te hebben, die er telkens weer in slagen om mij na een 'dipmoment' er terug bovenop te helpen. Ik ben zelf op zoek gegaan naar een neuroloog, MS verpleegkundige, psychologe en kinesist waarbij ik me begrepen voelde en ik ben ervan overtuigd dat ik hierdoor steeds sneller herstel na een opstoot. Ik krijg als patiënt de mogelijkheid om mee mijn behandeling te bepalen. Ik durf ook aan te geven wanneer ik het niet helemaal eens ben met wat er gezegd wordt en neem soms contact op met een zorgverlener wanneer ik na een consult met een slecht gevoel naar huis ga. En doordat mijn zorgverleners mijn feedback waarderen en begrijpen dat ik als geen ander mijn lichaam ken en zij me respecteren, is het vertrouwen gegroeid.
Tenslotte wil ik nog meegeven dat je niet kan verlangen dat mensen je gedachten kunnen lezen. Breng duidelijk over wat je nodig hebt. Vraag ook anderen om duidelijk te zijn (en niet rond de pot te draaien, maar gewoon eerlijk hun mening te geven). Vraag hen wat zij nodig hebben en willen.
Kortom....Als je problemen hebt met je gezondheid, zorg dan dat je de zorgzame aandacht krijgt die je nodig hebt en verdient en praat over je bezorgdheden!
Ik heb vaak een masker opgezet om me voor anderen acceptabel te maken, waardoor ik soms zelf niet meer weet wie ik echt ben. Soms voel ik me opgebrand en is mijn batterij helemaal leeg. En toch blijf ik lachen en doen alsof er niets aan de hand is. Ik begin echter steeds meer tot het besef te komen dat het tijd wordt om dit masker af te zetten en gewoon mezelf te zijn. Ik besef dat ik mij hierdoor misschien kwetsbaar zal opstellen en ook mijn zwakke plekken zal moeten tonen. Mogelijks krijg ik ook af te rekenen met opmerkingen van mensen die niet (willen) begrijpen wat het betekent om iedere dag te moeten leven met een chronische ziekte als Multiple Sclerose. Maar ik denk dat ik nu sterk genoeg in mijn schoenen sta om ook met deze vervelende reacties om te gaan. En misschien slaag ik er zelfs in om die negatieve reacties om te buigen tot iets positiefs ? Gewoon door uit te leggen aan die mensen hoe ik me voel en welke strijd ik iedere dag weer lever om ondanks alles positief te blijven. Hoe het voelt om in onzekerheid te leven ? Wat het met me doet wanneer mijn superman tijdens een gesprek met de huisarts aangeeft dat hij zich machteloos en angstig voelt, telkens ik af te rekenen heb met een opstoot. En dat het ook voor hem moeilijk is om niet te denken aan wat de gevolgen kunnen zijn na zo'n opstoot. Want een leven met MS heeft niet alleen mijn leven behoorlijk ondersteboven gehaald. Ook voor mijn kinderen en mijn superman vraagt het heel veel begrip en aanpassing. Gelukkig krijg ik heel veel steun van hen, kunnen wij over onze bezorgdheden praten en trachten wij er samen toch nog iets moois van te maken.
Leer praten over je ziekte, je bezorgdheden en angsten met je gezin, familie, vrienden....Ook de rol van de neuroloog, huisarts, MS verpleegkundige en andere zorgverleners is belangrijk ! Je hoeft de reis van het verwerken van de diagnose en het leren omgaan met gevoelens niet in je eentje te maken. Zoek een therapeut, coach, arts die in jou gelooft. Voel je ook niet geremd om rechtstreekse vragen te stellen en let goed op het antwoord. Neemt de arts voldoende tijd om écht te luisteren naar jou ? Heb je het gevoel dat hij/zij begaan is met jou ? Vertrouw je hem ? Het geheim van de chronische zorg voor de patiënt ligt in het zorgen voor de patiënt (Francis Peabody).
Want als het gaat om behandelingen van mensen die chronisch ziek zijn, zijn zorg en geruststelling waardevol. Je bent meer dan een kamernummer of een lichaamsdeel.
Zelf heb ik het geluk heel veel mensen om me heen te hebben, die er telkens weer in slagen om mij na een 'dipmoment' er terug bovenop te helpen. Ik ben zelf op zoek gegaan naar een neuroloog, MS verpleegkundige, psychologe en kinesist waarbij ik me begrepen voelde en ik ben ervan overtuigd dat ik hierdoor steeds sneller herstel na een opstoot. Ik krijg als patiënt de mogelijkheid om mee mijn behandeling te bepalen. Ik durf ook aan te geven wanneer ik het niet helemaal eens ben met wat er gezegd wordt en neem soms contact op met een zorgverlener wanneer ik na een consult met een slecht gevoel naar huis ga. En doordat mijn zorgverleners mijn feedback waarderen en begrijpen dat ik als geen ander mijn lichaam ken en zij me respecteren, is het vertrouwen gegroeid.
Tenslotte wil ik nog meegeven dat je niet kan verlangen dat mensen je gedachten kunnen lezen. Breng duidelijk over wat je nodig hebt. Vraag ook anderen om duidelijk te zijn (en niet rond de pot te draaien, maar gewoon eerlijk hun mening te geven). Vraag hen wat zij nodig hebben en willen.
Kortom....Als je problemen hebt met je gezondheid, zorg dan dat je de zorgzame aandacht krijgt die je nodig hebt en verdient en praat over je bezorgdheden!
RSS-feed
