Terwijl ik welgezind onder de douche sta, hoor ik mijn superman vloeken en morren vanuit zijn mancave (= een plaats waar personen van het vrouwelijke geslacht absoluut niet zijn toegelaten, tenzij in noodgevallen of om even de vuilnisbak leeg te halen). Ik besluit een voorzichtige blik tussen de deurspleet te werpen, om na te gaan wat er precies aan de hand is en krijg al snel het antwoord op mijn vragende gelaatsuitdrukking. Het internet werkt niet meer ! En mijn superman heeft geen idee wat er precies aan de hand is. Even slaat ook bij mij de paniek toe, want hoe kan ik in godsnaam verder werken aan mijn blog, de facebookberichten bekijken en mijn mails beantwoorden wanneer er geen internet is ? |
Wanneer beide dochters hun bed zijn uitgerold (het is nog steeds vakantie, dus liggen zij doorgaans iets langer in bed) vertel ik ook aan hen dat we voorlopig geen internet hebben. Komt het doordat ze gewoon nog niet wakker zijn of hebben ze het niet goed gehoord ? Zij blijven er ongelooflijk rustig bij en halen alleen hun schouders op. Na het ontbijt laat Ilka, mijn oudste dochter, weten dat het eigenlijk wel goed uitkomt om even internetloos te zijn. Zijn moet studeren voor een herexamen en op die manier komt ze tenminste niet in de verleiding om te gaan surfen. De jongste dochter vindt het zelfs hilarisch dat de 'oudjes' er eigenlijk meer problemen mee hebben om niet 'online' te kunnen, dan zijzelf. Zij haalt een doos met foto's uit het boekenrek, neemt lijm, stickers en wat stempeltjes en werkt geheel ontspannen verder aan het 'memorieboek' dat ze sinds kort in elkaar aan het steken is. Een boek waarin ze aan de hand van foto's leuke herinneringen wil bewaren. Intussen loopt mijn superman nog steeds vol frustraties door ons huis, op zoek naar een oplossing.
Zelf besluit ik het voorbeeld van de dochters te volgen. Ik neem een paar oude Flow magazines en noteer leuke quotes die ik nog kan gebruiken voor een nieuw blogbericht, scheur er mooie prenten uit die ik later misschien nog kan gebruiken voor mijn artjournal en nog even later geraak ik volledig in de ban van een artikel over bewust ademhalen. Dit kan nog van pas komen, wanneer ik voel dat de stress bij manlief steeds groter wordt. Zeker nadat hij een halfuur met een medewerker van Telenet aan de lijn hing, die hem niet kon helpen, maar ons wel een nieuw abonnement wou aansmeren. Mijn superman houdt echter zijn been stijf en is niet te paaien met verkooppraatjes. Hij wil gewoon weten waarom dat verdomde internet alweer niet werkt. Adem in, adem uit schat...Probeer bewust wat rustiger en minder diep te ademen, want dit haalt de angel uit een gejaagd lijf (lees ik in Flow). Maar mijn superman vuurt me bijna neer met een boze blik, dus ik besluit mijn tips achterwege te laten en tracht samen met hem op zoek te gaan naar het probleem.
Tijdens de lunch slaakt Amber, mijn jongste dochter, een zucht wanneer het alweer over het internet gaat. Voor haar valt het eigenlijk nog wel mee om eens een dagje geen Wifi te hebben. Ze stelt zich zelfs de vraag of het geen goed idee zou zijn om iets vaker een Wifi vrije dag in te voeren bij ons thuis. Een dag waarop niemand gebruik mag maken van het internet en we samen iets leuks doen.
Intussen heeft manlief zijn mancave tijdelijk verlaten en zijn pc geïnstalleerd in de leefruimte. Voorlopig de enige ruimte waar we 'online' kunnen gaan en dus digitaal bereikbaar zijn. Het zorgt nog steeds voor frustraties, maar doordat we samen in één ruimte zitten ontstaan er leuke gesprekken, delen we ideeën met elkaar en komen we meer en meer tot het besluit dat zo'n Wifi-vrije dag eigenlijk wel leuk zou kunnen zijn.
We leggen onze agenda's samen, beslissen om voorzichtig te starten en één keer per maand zo'n dag in te plannen. We besluiten de koe bij de horens te vatten en al een eerste uitstap te plannen. De keuze valt op een wandeling in het Drongengoedbos in Ursel. Echt een aanrader ! We liepen door bos en heidevelden en kwamen oog in oog te staan met een enorme stier (die gelukkig achter een prikkeldraad stond). We waren even de weg kwijt toen we een iets avontuurlijker pad kozen en over een gracht moesten springen om terug op het juiste spoor te komen. En kwamen pas nadien tot de vaststelling dat er 500 meter verder ook een poortje was om buiten te geraken. We plukten braambessen en genoten van de mooie landschappen. Het was echt aangenaam en ontspannend !
Het landschapspark Drongengoed is een heel mooi natuurpark en voor een groot deel rolstoeltoegankelijk. Niet dat dit voor mij momenteel aan de orde is. Ik ben nog vrij mobiel en met een paar goede stapschoenen is het mij gelukt om een tocht van 7 km af te leggen. Maar tijdens het wandelen denk ik ook vaak aan de lotgenoten in een rolstoel. Ook zij willen wel eens genieten van de natuur, de rust en de stilte. En terwijl ik diep in gedachten zit, zie ik iemand vanop het terras van de Drongengoedhoeve enthousiast naar me zwaaien. Piet, een lotgenoot die ik al een tijdje niet meer gezien had, zit te genieten van een koffie in het zonnetje. Hij komt hier vaak met de scooter naartoe om tot rust te komen. We hebben een gezellige babbel en halen mooie herinneringen op aan vroeger. Manlief krijgt van Piet zelfs wat tips over hoe hij het internet misschien nog aan de praat kan krijgen. Eén blik naar elkaar is echter voldoende om ons te doen besluiten dat we voorlopig nog even 'off line' blijven. De wandeling heeft ons allemaal deugd gedaan, voor het eerst sinds lange tijd voelden wij ons echt verbonden met elkaar !
Intussen zijn er al plannen voor een volgende wifi-vrije dag. Dan spelen we een gezelschapsspel : Jungle Speed en Kubb. Ik heb geen idee wat mij te wachten staat. Maar volgens de dochters wordt het vooral lachen en heel veel fun !
Voor meer info ivm landschapspark Drongengoed : http://www.drongengoed.be/
Zelf besluit ik het voorbeeld van de dochters te volgen. Ik neem een paar oude Flow magazines en noteer leuke quotes die ik nog kan gebruiken voor een nieuw blogbericht, scheur er mooie prenten uit die ik later misschien nog kan gebruiken voor mijn artjournal en nog even later geraak ik volledig in de ban van een artikel over bewust ademhalen. Dit kan nog van pas komen, wanneer ik voel dat de stress bij manlief steeds groter wordt. Zeker nadat hij een halfuur met een medewerker van Telenet aan de lijn hing, die hem niet kon helpen, maar ons wel een nieuw abonnement wou aansmeren. Mijn superman houdt echter zijn been stijf en is niet te paaien met verkooppraatjes. Hij wil gewoon weten waarom dat verdomde internet alweer niet werkt. Adem in, adem uit schat...Probeer bewust wat rustiger en minder diep te ademen, want dit haalt de angel uit een gejaagd lijf (lees ik in Flow). Maar mijn superman vuurt me bijna neer met een boze blik, dus ik besluit mijn tips achterwege te laten en tracht samen met hem op zoek te gaan naar het probleem.
Tijdens de lunch slaakt Amber, mijn jongste dochter, een zucht wanneer het alweer over het internet gaat. Voor haar valt het eigenlijk nog wel mee om eens een dagje geen Wifi te hebben. Ze stelt zich zelfs de vraag of het geen goed idee zou zijn om iets vaker een Wifi vrije dag in te voeren bij ons thuis. Een dag waarop niemand gebruik mag maken van het internet en we samen iets leuks doen.
Intussen heeft manlief zijn mancave tijdelijk verlaten en zijn pc geïnstalleerd in de leefruimte. Voorlopig de enige ruimte waar we 'online' kunnen gaan en dus digitaal bereikbaar zijn. Het zorgt nog steeds voor frustraties, maar doordat we samen in één ruimte zitten ontstaan er leuke gesprekken, delen we ideeën met elkaar en komen we meer en meer tot het besluit dat zo'n Wifi-vrije dag eigenlijk wel leuk zou kunnen zijn.
We leggen onze agenda's samen, beslissen om voorzichtig te starten en één keer per maand zo'n dag in te plannen. We besluiten de koe bij de horens te vatten en al een eerste uitstap te plannen. De keuze valt op een wandeling in het Drongengoedbos in Ursel. Echt een aanrader ! We liepen door bos en heidevelden en kwamen oog in oog te staan met een enorme stier (die gelukkig achter een prikkeldraad stond). We waren even de weg kwijt toen we een iets avontuurlijker pad kozen en over een gracht moesten springen om terug op het juiste spoor te komen. En kwamen pas nadien tot de vaststelling dat er 500 meter verder ook een poortje was om buiten te geraken. We plukten braambessen en genoten van de mooie landschappen. Het was echt aangenaam en ontspannend !
Het landschapspark Drongengoed is een heel mooi natuurpark en voor een groot deel rolstoeltoegankelijk. Niet dat dit voor mij momenteel aan de orde is. Ik ben nog vrij mobiel en met een paar goede stapschoenen is het mij gelukt om een tocht van 7 km af te leggen. Maar tijdens het wandelen denk ik ook vaak aan de lotgenoten in een rolstoel. Ook zij willen wel eens genieten van de natuur, de rust en de stilte. En terwijl ik diep in gedachten zit, zie ik iemand vanop het terras van de Drongengoedhoeve enthousiast naar me zwaaien. Piet, een lotgenoot die ik al een tijdje niet meer gezien had, zit te genieten van een koffie in het zonnetje. Hij komt hier vaak met de scooter naartoe om tot rust te komen. We hebben een gezellige babbel en halen mooie herinneringen op aan vroeger. Manlief krijgt van Piet zelfs wat tips over hoe hij het internet misschien nog aan de praat kan krijgen. Eén blik naar elkaar is echter voldoende om ons te doen besluiten dat we voorlopig nog even 'off line' blijven. De wandeling heeft ons allemaal deugd gedaan, voor het eerst sinds lange tijd voelden wij ons echt verbonden met elkaar !
Intussen zijn er al plannen voor een volgende wifi-vrije dag. Dan spelen we een gezelschapsspel : Jungle Speed en Kubb. Ik heb geen idee wat mij te wachten staat. Maar volgens de dochters wordt het vooral lachen en heel veel fun !
Voor meer info ivm landschapspark Drongengoed : http://www.drongengoed.be/