Deze morgen, tijdens het ontbijt, vroeg mijn superman me of het eens geen tijd werd om mijn hoofd te formatteren ? Zelf vond ik het wel een leuke woordspeling en ik begreep ook meteen wat hij bedoelde. De afgelopen weken waren niet gemakkelijk voor mij. Niet alleen had ik opnieuw wat af te rekenen met pijn, er kwamen ook heel wat 'onvoorziene omstandigheden' op me af - die op hun beurt voor de nodige stress zorgden. We weten allemaal dat stress een te vermijden factor is, wanneer we de fysieke klachten wat op de achtergrond willen houden. Maar zonder dat ik het zelf in de gaten had, liep ik mezelf alweer voorbij en was ik vooral bezig met anderen gelukkig maken. Alles verliep een beetje op automatische piloot, niet denken maar doen en hopen dat het vooral zou lukken om het allemaal rond te krijgen in de 24 uren die in een dag zitten. En wonderbaarlijk genoeg lukte mij dit ook nog vrij goed...
Tot ik het gevoel kreeg dat er heel veel zaken 'moeten' gedaan worden en ik me steeds meer de vraag begon te stellen of ik dat überhaupt wel wil doen ? Moet ik altijd voor iedereen en op elk moment bereikbaar zijn en kunnen ze dan echt eens niet zonder mij ? Ik kreeg zelfs het gevoel dat bepaalde mensen niet meer nadachten over mogelijke oplossingen, maar gewoon geduldig zaten te wachten tot ik met een oplossing zou komen aandraven, waardoor zij terug verder kunnen met hun leven. Door al dat denken, zoeken en 'pleasen' van anderen, had ik mijn eigen gevoelens en verlangens heel diep weggestoken. Mijn energielevel ging pijlsnel naar beneden, ik was (het) moe, ik werd heel emotioneel (kunnen ook de hormonen zijn, want ik word 50 dit jaar hé ;-) ) en ik begon alles en iedereen (en vooral ook mezelf) in vraag te stellen en zat vol frustraties. Jammer genoeg heb ik die frustraties eruit gegooid tegenover mensen die het eigenlijk goed bedoelen met mij en die er alles aan doen om mij te helpen. Het enige positieve aan deze uitbarsting was dat het wel opgelucht heeft om het eens aan iemand te kunnen vertellen. Alleen had ik nadien wel heel veel spijt van deze actie en kon ik mezelf vervloeken dat ik er niet in geslaagd was om de frustraties op een andere manier kwijt te geraken. (lopen, wandelen, luidop meezingen in de auto....) Tja, ik ben ook maar een mens en gelukkig had ik de dag nadien een goed gesprek met diegene die alles heeft mogen opvangen. Ik kan hier alleen maar uit leren en hoop dat ik erin slaag om het de volgende keer anders aan te pakken.
Mijn hoofd zat echter zo vol met zaken die ik nog 'moest' doen en ik had geen idee wanneer ik het allemaal gedaan zou krijgen. Ik deed echt wel moeite om hulp te vragen, maar kreeg meermaals het deksel tegen mijn neus. Want iedereen heeft het druk, druk, druk met zijn eigen leven en/of het past niet altijd in hun agenda. Dus bleef ik verwoede pogingen doen om het hoofd boven water te houden, terwijl ik stilaan aan het verzuipen was in het werk en de 'to do's'.
Tot mijn lieve superman, met wie ik intussen 29 jaar getrouwd ben, met dé oplossing kwam, namelijk....
Mijn hoofd eens formatteren ! De dochter vroeg wat hij hiermee bedoelde en manlief gaf de deskundige uitleg : "Formatteren is je harddisk of cd indelen in verschillende sectoren. Het wordt tijd dat mijn 'wonder woman' ook alles eens op een rijtje zet en voor zichzelf eens nagaat wat belangrijk is. En wat zeker niet onbelangrijk is, is dat je bij het formatteren ook wat ruimte vrij maakt op je harddisk", vult manlief nog aan. Waarop ik een beetje verbaasd de opmerking geef..."Oei ! Ik dacht dat formatteren betekende dat alles gewist wordt en dat je gewoon met een propere lei kan beginnen. Gewoon de spons erover en opnieuw beginnen dus." Manlief kijkt met gefronste wenkbrauwen naar mij en geeft toe dat je door te formatteren ook alles kan wissen en de inhoudsopgave kan leegmaken. Maar dat vinden we allemaal misschien toch iets te drastisch. Dus kies ik voor de eerste optie en begin ik alles eens op een rijtje te zetten en stel ik mezelf meermaals de vraag : wat wil ik nu eigenlijk ? Wat is belangrijk voor mij ? En misschien nog het meest belangrijke....Hoe begin ik hier aan ?
Je kan misschien beginnen met te stoppen om iedereen te 'pleasen' geeft manlief me nog als tip.
Wat brengt het uiteindelijk allemaal op voor jou ? Van sommigen verneem je nadien niets meer, ook niet op die momenten wanneer jij hen misschien wel eens nodig hebt... Waarop ik aangeef dat ik mezelf eigenlijk wel goed voel, wanneer ik andere kan helpen. Alleen heeft hij misschien wel gelijk en is alles een beetje uit balans geraakt, waardoor ik nauwelijks tijd neem voor mezelf en altijd bezig ben met de zorgen van anderen.
Ik heb de daad bij het woord gevoegd en eens alles op een rijtje gezet. Ik heb tijdens het lange weekend tijd gemaakt om na te denken, heb voor mezelf een lijstje gemaakt en ik heb zelfs al een paar acties ondernomen. Niet iedereen was daar even gelukkig mee en ik kreeg al een aantal kwetsende opmerkingen, maar hé....Ik denk nu eindelijk aan mezelf en diegene die kwetsende opmerkingen sturen, bewijzen hierdoor alleen maar dat ik de juiste keuzes heb gemaakt. Ik kan niet alle wereldproblemen oplossen en telkens klaar staan voor iedereen. Ook ik heb het wel eens moeilijk en ik steek mijn energie nu vooral in die mensen die er begrip voor hebben dat ik eventjes 'offline' ben en misschien een tijdje niets van mij laat horen, gewoon omdat mijn batterij leeg is en dringend moet opgeladen worden. Ik heb soms nood aan die momenten waarop ik helemaal in mijn eentje mezelf kan zitten beklagen, zelfs eens goed kan uithuilen en mijn emoties de vrije loop kan laten gaan.
Tip voor iedereen die het ook wel eens moeilijk heeft : het is oké, om je af en toe eens niet oké te voelen !
Tot ik het gevoel kreeg dat er heel veel zaken 'moeten' gedaan worden en ik me steeds meer de vraag begon te stellen of ik dat überhaupt wel wil doen ? Moet ik altijd voor iedereen en op elk moment bereikbaar zijn en kunnen ze dan echt eens niet zonder mij ? Ik kreeg zelfs het gevoel dat bepaalde mensen niet meer nadachten over mogelijke oplossingen, maar gewoon geduldig zaten te wachten tot ik met een oplossing zou komen aandraven, waardoor zij terug verder kunnen met hun leven. Door al dat denken, zoeken en 'pleasen' van anderen, had ik mijn eigen gevoelens en verlangens heel diep weggestoken. Mijn energielevel ging pijlsnel naar beneden, ik was (het) moe, ik werd heel emotioneel (kunnen ook de hormonen zijn, want ik word 50 dit jaar hé ;-) ) en ik begon alles en iedereen (en vooral ook mezelf) in vraag te stellen en zat vol frustraties. Jammer genoeg heb ik die frustraties eruit gegooid tegenover mensen die het eigenlijk goed bedoelen met mij en die er alles aan doen om mij te helpen. Het enige positieve aan deze uitbarsting was dat het wel opgelucht heeft om het eens aan iemand te kunnen vertellen. Alleen had ik nadien wel heel veel spijt van deze actie en kon ik mezelf vervloeken dat ik er niet in geslaagd was om de frustraties op een andere manier kwijt te geraken. (lopen, wandelen, luidop meezingen in de auto....) Tja, ik ben ook maar een mens en gelukkig had ik de dag nadien een goed gesprek met diegene die alles heeft mogen opvangen. Ik kan hier alleen maar uit leren en hoop dat ik erin slaag om het de volgende keer anders aan te pakken.
Mijn hoofd zat echter zo vol met zaken die ik nog 'moest' doen en ik had geen idee wanneer ik het allemaal gedaan zou krijgen. Ik deed echt wel moeite om hulp te vragen, maar kreeg meermaals het deksel tegen mijn neus. Want iedereen heeft het druk, druk, druk met zijn eigen leven en/of het past niet altijd in hun agenda. Dus bleef ik verwoede pogingen doen om het hoofd boven water te houden, terwijl ik stilaan aan het verzuipen was in het werk en de 'to do's'.
Tot mijn lieve superman, met wie ik intussen 29 jaar getrouwd ben, met dé oplossing kwam, namelijk....
Mijn hoofd eens formatteren ! De dochter vroeg wat hij hiermee bedoelde en manlief gaf de deskundige uitleg : "Formatteren is je harddisk of cd indelen in verschillende sectoren. Het wordt tijd dat mijn 'wonder woman' ook alles eens op een rijtje zet en voor zichzelf eens nagaat wat belangrijk is. En wat zeker niet onbelangrijk is, is dat je bij het formatteren ook wat ruimte vrij maakt op je harddisk", vult manlief nog aan. Waarop ik een beetje verbaasd de opmerking geef..."Oei ! Ik dacht dat formatteren betekende dat alles gewist wordt en dat je gewoon met een propere lei kan beginnen. Gewoon de spons erover en opnieuw beginnen dus." Manlief kijkt met gefronste wenkbrauwen naar mij en geeft toe dat je door te formatteren ook alles kan wissen en de inhoudsopgave kan leegmaken. Maar dat vinden we allemaal misschien toch iets te drastisch. Dus kies ik voor de eerste optie en begin ik alles eens op een rijtje te zetten en stel ik mezelf meermaals de vraag : wat wil ik nu eigenlijk ? Wat is belangrijk voor mij ? En misschien nog het meest belangrijke....Hoe begin ik hier aan ?
Je kan misschien beginnen met te stoppen om iedereen te 'pleasen' geeft manlief me nog als tip.
Wat brengt het uiteindelijk allemaal op voor jou ? Van sommigen verneem je nadien niets meer, ook niet op die momenten wanneer jij hen misschien wel eens nodig hebt... Waarop ik aangeef dat ik mezelf eigenlijk wel goed voel, wanneer ik andere kan helpen. Alleen heeft hij misschien wel gelijk en is alles een beetje uit balans geraakt, waardoor ik nauwelijks tijd neem voor mezelf en altijd bezig ben met de zorgen van anderen.
Ik heb de daad bij het woord gevoegd en eens alles op een rijtje gezet. Ik heb tijdens het lange weekend tijd gemaakt om na te denken, heb voor mezelf een lijstje gemaakt en ik heb zelfs al een paar acties ondernomen. Niet iedereen was daar even gelukkig mee en ik kreeg al een aantal kwetsende opmerkingen, maar hé....Ik denk nu eindelijk aan mezelf en diegene die kwetsende opmerkingen sturen, bewijzen hierdoor alleen maar dat ik de juiste keuzes heb gemaakt. Ik kan niet alle wereldproblemen oplossen en telkens klaar staan voor iedereen. Ook ik heb het wel eens moeilijk en ik steek mijn energie nu vooral in die mensen die er begrip voor hebben dat ik eventjes 'offline' ben en misschien een tijdje niets van mij laat horen, gewoon omdat mijn batterij leeg is en dringend moet opgeladen worden. Ik heb soms nood aan die momenten waarop ik helemaal in mijn eentje mezelf kan zitten beklagen, zelfs eens goed kan uithuilen en mijn emoties de vrije loop kan laten gaan.
Tip voor iedereen die het ook wel eens moeilijk heeft : het is oké, om je af en toe eens niet oké te voelen !
Ik ging ook op zoek naar tips om te weten te komen op welke manier ik dat pleasen kan stoppen en dankzij 'Google-man' ben ik al een stukje op weg geholpen.
"Tijd is het meest kostbare dat je hebt, denk daarom goed na over hoe je hem invult”
Dat is één van de beste mantra’s die je in het leven kunt hebben. En we springen nogal eens ondoordacht met onze tijd om. Door bijvoorbeeld te vaak ‘ja’ te zeggen op verzoeken waar we eigenlijk vanuit ons diepste wezen ‘nee’ op willen schreeuwen. Uit beleefdheid, om anderen te pleasen. Maar wordt het niet eens tijd om jezelf te pleasen? Constant aan jezelf voorbij lopen kan namelijk (gezondheids)problemen opleveren op de lange termijn.
Om je te helpen met beter nadenken over hoe je je tijd besteed, voordat je op elke uitnodiging en elke verzoek van anderen ‘ja’ zegt, zou je jezelf eens een paar vragen moeten stellen. Essentiële vragen die gaan over hoe jij je tijd eigenlijk zou willen besteden. En waarom je dat niet gewoon zou doen zoals jij het wil, in plaats van anderen pleasen en je tijd aan hun verzoeken en evenementen uitbesteden.
Om precies te zijn bestaan er 3 essentiële vragen die je jezelf zou moeten stellen, de eerstvolgende keer dat je weer de neiging hebt om meteen ‘ja’ uit te spuwen – terwijl je ‘nee’ bedoelt. Om vervolgens je tijd aan de wensen van anderen te besteden, in plaats van hem waardevol op je eigen manier te besteden.
Bijvoorbeeld – je vriendin belt op een zaterdagmiddag aan, vraagt of je haar nog eens kan laten zien hoe ze dat taartrecept van jou moet maken. Je zou denken dat ze het na de eerste keer demonstreren wel weet. En bovendien was je van plan om vandaag in de tuin te werken en daarna lekker met een boek op de bank te kruipen. Je wil niet onbeleefd zijn en je buurvrouw zeker te vriend houden. Wat zeg je?
Of: een oud-studiegenoot wil een reünie opzetten en vraagt jou om haar te helpen met de organisatie. Eigenlijk heb je weinig behoefte om de mensen uit die tijd nog eens te zien, omdat je er nooit zo’n speciale band mee had en de herinneringen uit die tijd niet bepaald de mooiste zijn uit je leven. Bovendien heb je het te druk om er ook nog eens zo’n evenement bij te organiseren. Toch ben je wel nieuwsgierig naar zo’n reünie en is het misschien stom om te zeggen dat je niet meedoet. Wat doe je?
Stel jezelf deze 3 vragen, voordat je reageert :
1. Waar moet ik ‘nee’ op zeggen wanneer ik hier ‘ja’ op zeg?
Je tijd kun je maar één keer spenderen. En als je het invult met het een, sluit je iets anders automatisch uit. Altijd ! Bedenk bij de vriendin bijvoorbeeld hoe je je zaterdagmiddag eigenlijk wilde spenderen: lekker in de grond wroetend en lezend. Is het het waard om deze tijdsbesteding in te leveren voor een middag in haar keuken, taarten bakkend?
Of de tijd die je kwijt bent aan het organiseren van een reünie, waar kan je die nog meer aan besteden? Aan de remake van je woonkamer, die je al een tijd aan het uitstellen bent bijvoorbeeld. Of gewoon aan tijd met je gezin, waar je al zo weinig van hebt.
Bedenk je goed of het verzoek of het evenement de tijd waard is, ten opzichte van het alternatief. Of je achteraf geen spijt krijgt, omdat je tuin in een oerwoud is veranderd doordat je het gras niet hebt gemaaid. Of je niet liever samen met de dochters erop uit trekt, samen de stad in, in plaats van je bezighouden met een reünie die je in eerste instantie al niet zoveel interesseerde.
Ga je iets missen? Ga je spijt krijgen als je het niet doet? Oftewel: Wat is de beste manier om op dat moment je tijd te besteden?
2. Kan en wil ik me hier 100% voor geven?
Vraag jezelf af hoeveel je kunt betekenen voor de ander, en hoeveel het betekent voor jezelf wanneer je ‘ja’ zegt. Wat heb je er aan? Wat heeft die ander aan jou? Kun je er 100% voor gaan? Is het minder? Dan verdoe je niet alleen je eigen tijd, maar ook die van de ander. Je voldoet niet aan verwachtingen, stelt teleur en iedereen was dus beter af geweest wanneer je ‘nee’ had gezegd in plaats van ‘ja’.
3. Staat het in lijn met mijn doelen en waarden in het algemeen?
Bij elke optie voor tijdsbesteding die van je gevraagd wordt, vraag je je af of het past in de doelen en waarden die je in het algemeen voor jezelf hebt? Pas jij in de omgeving waar je een uitnodiging voor hebt gekregen? Zijn dat de mensen met wie je je wil omringen? Kun jij er iets van leren wanneer je je vriendin helpt met taarten bakken? Kun jij er waarde uithalen wanneer je een avond met oud-studiegenoten doorbrengt? Past het bij jou? Kom jij er verder mee?
Natuurlijk, soms maak je een sociaal compromis. Je wil je vriendin te vriend houden, dus help je haar een handje. Maar ze moet niet elk weekend voor je deur staan. Deze laatste vraag geldt dan ook voornamelijk voor grotere dilemma’s tussen ‘ja’ en ‘nee’. Dilemma’s als: “Is dit de juiste vriendengroep voor mij?” of “Wil ik me mengen in het verenigingsleven?”.
Denk bij elk dilemma, groot of klein, even aan deze 3 vragen. En vraag jezelf vooral af welke waarde ‘ja’ zeggen voor jou met zich meebrengt. Maak de keuzes over de invulling van je tijd op basis van wat jij wil en wat jij belangrijk vindt, in plaats van alleen maar hier een handje helpen, daar leuk en sociaal doen om anderen tevreden te houden. Help je vriendin alleen als het gazon en dat boek jou een worst kunnen wezen. En neem deel aan die studiereünie als jij denkt daar een waardevolle tijd te beleven, waardevoller dan alle andere dingen die je in die tijd kunt doen.
(bron : assertief.nl/stoppen-met-pleasen/)
Voortaan zal ik iets minder 'pleasen' en vooral eerst eens goed nadenken hoe ik mijn eigen tijd wil invullen. Dit weekend heb ik voor het eerst sinds lange tijd mijn smartphone weggelegd, ik zat urenlang in mijn leeshoekje te kijken naar de merels die vrolijk rondhuppelen in de tuin. Het voelde zo goed om gewoon niets te doen en ook onbereikbaar te zijn voor anderen. Even de on-knop op "off" zetten en helemaal niks doen, heel af en toe mijn gedachten de vrije loop laten gaan en heerlijk wegdromen.
Binnenkort heb ik een weekje verlof....Zou ik dan toch eens met zo'n volkswagenbusje naar de Waddeneilanden rijden, of begin ik nu eindelijk met het uitwerken van mijn tweede boek ?(waar velen al een tijdje zitten op te wachten). Misschien blijf ik wel gewoon thuis, neem ik eindelijk terug tijd om wat yoga oefeningen te doen en haal ik mijn schetsboek boven en trek ik de natuur in om wat te tekenen.
Velen vragen mij of ik al iets gepland heb in mijn weekje verlof ? Wanneer ik aangeef dat ik eigenlijk nog geen plannen gemaakt heb en ik gewoon op het moment zelf zal beslissen, wordt het eventjes stil. Doorgaans steken mensen hun weekje verlof boordevol activiteiten, die dan ook uitgebreid op Facebook worden gedeeld. Ik kies er deze keer voor dit niet te doen en wil op het moment zelf beslissen wat ik zal gaan doen.
Eén ding is zeker.....Tijdens mijn weekje verlof, zal ik in de eerste plaats aan mezelf denken en alleen die dingen doen, die ik ook écht wil doen !
"Tijd is het meest kostbare dat je hebt, denk daarom goed na over hoe je hem invult”
Dat is één van de beste mantra’s die je in het leven kunt hebben. En we springen nogal eens ondoordacht met onze tijd om. Door bijvoorbeeld te vaak ‘ja’ te zeggen op verzoeken waar we eigenlijk vanuit ons diepste wezen ‘nee’ op willen schreeuwen. Uit beleefdheid, om anderen te pleasen. Maar wordt het niet eens tijd om jezelf te pleasen? Constant aan jezelf voorbij lopen kan namelijk (gezondheids)problemen opleveren op de lange termijn.
Om je te helpen met beter nadenken over hoe je je tijd besteed, voordat je op elke uitnodiging en elke verzoek van anderen ‘ja’ zegt, zou je jezelf eens een paar vragen moeten stellen. Essentiële vragen die gaan over hoe jij je tijd eigenlijk zou willen besteden. En waarom je dat niet gewoon zou doen zoals jij het wil, in plaats van anderen pleasen en je tijd aan hun verzoeken en evenementen uitbesteden.
Om precies te zijn bestaan er 3 essentiële vragen die je jezelf zou moeten stellen, de eerstvolgende keer dat je weer de neiging hebt om meteen ‘ja’ uit te spuwen – terwijl je ‘nee’ bedoelt. Om vervolgens je tijd aan de wensen van anderen te besteden, in plaats van hem waardevol op je eigen manier te besteden.
Bijvoorbeeld – je vriendin belt op een zaterdagmiddag aan, vraagt of je haar nog eens kan laten zien hoe ze dat taartrecept van jou moet maken. Je zou denken dat ze het na de eerste keer demonstreren wel weet. En bovendien was je van plan om vandaag in de tuin te werken en daarna lekker met een boek op de bank te kruipen. Je wil niet onbeleefd zijn en je buurvrouw zeker te vriend houden. Wat zeg je?
Of: een oud-studiegenoot wil een reünie opzetten en vraagt jou om haar te helpen met de organisatie. Eigenlijk heb je weinig behoefte om de mensen uit die tijd nog eens te zien, omdat je er nooit zo’n speciale band mee had en de herinneringen uit die tijd niet bepaald de mooiste zijn uit je leven. Bovendien heb je het te druk om er ook nog eens zo’n evenement bij te organiseren. Toch ben je wel nieuwsgierig naar zo’n reünie en is het misschien stom om te zeggen dat je niet meedoet. Wat doe je?
Stel jezelf deze 3 vragen, voordat je reageert :
1. Waar moet ik ‘nee’ op zeggen wanneer ik hier ‘ja’ op zeg?
Je tijd kun je maar één keer spenderen. En als je het invult met het een, sluit je iets anders automatisch uit. Altijd ! Bedenk bij de vriendin bijvoorbeeld hoe je je zaterdagmiddag eigenlijk wilde spenderen: lekker in de grond wroetend en lezend. Is het het waard om deze tijdsbesteding in te leveren voor een middag in haar keuken, taarten bakkend?
Of de tijd die je kwijt bent aan het organiseren van een reünie, waar kan je die nog meer aan besteden? Aan de remake van je woonkamer, die je al een tijd aan het uitstellen bent bijvoorbeeld. Of gewoon aan tijd met je gezin, waar je al zo weinig van hebt.
Bedenk je goed of het verzoek of het evenement de tijd waard is, ten opzichte van het alternatief. Of je achteraf geen spijt krijgt, omdat je tuin in een oerwoud is veranderd doordat je het gras niet hebt gemaaid. Of je niet liever samen met de dochters erop uit trekt, samen de stad in, in plaats van je bezighouden met een reünie die je in eerste instantie al niet zoveel interesseerde.
Ga je iets missen? Ga je spijt krijgen als je het niet doet? Oftewel: Wat is de beste manier om op dat moment je tijd te besteden?
2. Kan en wil ik me hier 100% voor geven?
Vraag jezelf af hoeveel je kunt betekenen voor de ander, en hoeveel het betekent voor jezelf wanneer je ‘ja’ zegt. Wat heb je er aan? Wat heeft die ander aan jou? Kun je er 100% voor gaan? Is het minder? Dan verdoe je niet alleen je eigen tijd, maar ook die van de ander. Je voldoet niet aan verwachtingen, stelt teleur en iedereen was dus beter af geweest wanneer je ‘nee’ had gezegd in plaats van ‘ja’.
3. Staat het in lijn met mijn doelen en waarden in het algemeen?
Bij elke optie voor tijdsbesteding die van je gevraagd wordt, vraag je je af of het past in de doelen en waarden die je in het algemeen voor jezelf hebt? Pas jij in de omgeving waar je een uitnodiging voor hebt gekregen? Zijn dat de mensen met wie je je wil omringen? Kun jij er iets van leren wanneer je je vriendin helpt met taarten bakken? Kun jij er waarde uithalen wanneer je een avond met oud-studiegenoten doorbrengt? Past het bij jou? Kom jij er verder mee?
Natuurlijk, soms maak je een sociaal compromis. Je wil je vriendin te vriend houden, dus help je haar een handje. Maar ze moet niet elk weekend voor je deur staan. Deze laatste vraag geldt dan ook voornamelijk voor grotere dilemma’s tussen ‘ja’ en ‘nee’. Dilemma’s als: “Is dit de juiste vriendengroep voor mij?” of “Wil ik me mengen in het verenigingsleven?”.
Denk bij elk dilemma, groot of klein, even aan deze 3 vragen. En vraag jezelf vooral af welke waarde ‘ja’ zeggen voor jou met zich meebrengt. Maak de keuzes over de invulling van je tijd op basis van wat jij wil en wat jij belangrijk vindt, in plaats van alleen maar hier een handje helpen, daar leuk en sociaal doen om anderen tevreden te houden. Help je vriendin alleen als het gazon en dat boek jou een worst kunnen wezen. En neem deel aan die studiereünie als jij denkt daar een waardevolle tijd te beleven, waardevoller dan alle andere dingen die je in die tijd kunt doen.
(bron : assertief.nl/stoppen-met-pleasen/)
Voortaan zal ik iets minder 'pleasen' en vooral eerst eens goed nadenken hoe ik mijn eigen tijd wil invullen. Dit weekend heb ik voor het eerst sinds lange tijd mijn smartphone weggelegd, ik zat urenlang in mijn leeshoekje te kijken naar de merels die vrolijk rondhuppelen in de tuin. Het voelde zo goed om gewoon niets te doen en ook onbereikbaar te zijn voor anderen. Even de on-knop op "off" zetten en helemaal niks doen, heel af en toe mijn gedachten de vrije loop laten gaan en heerlijk wegdromen.
Binnenkort heb ik een weekje verlof....Zou ik dan toch eens met zo'n volkswagenbusje naar de Waddeneilanden rijden, of begin ik nu eindelijk met het uitwerken van mijn tweede boek ?(waar velen al een tijdje zitten op te wachten). Misschien blijf ik wel gewoon thuis, neem ik eindelijk terug tijd om wat yoga oefeningen te doen en haal ik mijn schetsboek boven en trek ik de natuur in om wat te tekenen.
Velen vragen mij of ik al iets gepland heb in mijn weekje verlof ? Wanneer ik aangeef dat ik eigenlijk nog geen plannen gemaakt heb en ik gewoon op het moment zelf zal beslissen, wordt het eventjes stil. Doorgaans steken mensen hun weekje verlof boordevol activiteiten, die dan ook uitgebreid op Facebook worden gedeeld. Ik kies er deze keer voor dit niet te doen en wil op het moment zelf beslissen wat ik zal gaan doen.
Eén ding is zeker.....Tijdens mijn weekje verlof, zal ik in de eerste plaats aan mezelf denken en alleen die dingen doen, die ik ook écht wil doen !
RSS-feed
