Mijn moeder is 82 jaar, sinds kort in het bezit van haar eigen computer en geloof het of niet ze heeft zich ook ingeschreven voor een computercursus. Stilaan begint ze de digitale wereld te ontdekken en ze beleeft er ook écht plezier aan...
Wanneer ik iets te lang wacht om iets van mij te laten horen via de telefoon, ontvang ik van haar een mailtje (inclusief emoticons :p ) om eens na te gaan hoe het nu met mijn gezondheid, de kleinkinderen en mijn superman gaat.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik er niet altijd in slaag om meteen een antwoord terug te mailen (sorry mam). Ik krijg meerdere mailtjes per week van mensen die willen weten hoe het met mij gaat of eens willen afspreken. Het is niet altijd evident om dit alles te combineren met het werk, huishoudelijk taken en zoveel onverwachte zaken die er vaak nog bij komen (een auto die in panne valt, onverwacht bezoek, vergaderingen die wat uitlopen...)
De weinige vrije tijd die ik over heb, wordt momenteel in beslag genomen door de zoektocht naar geschikte cadeautjes om onder de kerstboom te leggen.
Ik vind het ook nog steeds belangrijk om wat quality time te hebben met manlief en de dochters. We koesteren onze vrijdagavonden met tapas, een aperitiefje en gezellige babbels. Een moment waarop we samen eventjes de week overlopen en beseffen dat we ondanks tegenslagen waarmee we soms af te rekenen hebben, toch gelukkig zijn. Het voelt goed wanneer ik de jongste dochter hoor zeggen dat ook zij écht kan genieten van deze momenten en we nadien elkaar een dikke knuffel geven (De dochter heeft onlangs een artikel gelezen waarin stond dat je dagelijks 12 knuffels moet geven om een gelukkig gevoel te behouden). ☺
Terwijl mijn moeder steeds meer het gemak van de digitale wereld ontdekt, besef ik meer en meer dat ik er minder nood aan heb. Ik leg steeds vaker de computer eventjes langs de kant, zet mijn smartphone uit en beantwoord berichtjes pas op die momenten wanneer ik daar echt zin in heb.
Het getring van berichtjes via messenger werkt soms echt op mijn zenuwen. Wanneer je niet snel genoeg reageert, volgt er vaak nog een 2de of 3de berichtje. Het bezorgt mij onnodige stress, dus op zulke momenten trek ik er vaak gewoon de stekker uit, geniet ik van de stilte en neem ik vooral tijd voor mezelf.
Het goede nieuws is, dat het tijd nemen voor mezelf en op zoek gaan naar rust ervoor gezorgd heeft dat de pijn zo goed als verdwenen is. Ik ben ook mijn huisarts en de kinesisten dankbaar ! Ik heb hun advies en tips om dagelijks core-stability oefeningen te doen strikt opgevolgd, met het gewenste resultaat. Ik neem ook geen extra pijnstillers meer en kan de feestdagen (hopelijk) op een pijnloze manier beleven. Om te vermijden dat de oefeningen geen sleur worden, krijg ik van de kinesisten vaak nieuwe oefeningen. Op mijn kerstlijstje staat ook een zit-en oefenbal, yogamatje en een meditatiekussen...Over de oefenbal bestaat wel nog wat onenigheid. Mijn superman stelt zich de vraag waar ik die bal zal laten, wanneer ik geen oefeningen doe. Hij wil namelijk dat ik mijn schrijf/tekenhoekje (dat zich in onze leefruimte bevindt) tijdens de kerstperiode wat opruim en orde schep ik de chaos. Zelf vind ik mijn schrijfhoekje een 'georganiseerde chaos'. Ik vind alles nog terug en moet niet (zoals mijn superman) telkens op zoek naar bril, GSM of sleutels.
Toen ik hem zei dat die bal ook nog wel in dit hoekje zal passen, kreeg ik een bedenkelijk blik toegeworpen. Er zal nog veel water naar de zee vloeien, alvorens er zo'n bal in huis komt. Ik heb zo'n vermoeden dat dat dit niet het cadeautje zal zijn dat onder de kerstboom zal liggen voor mij.
Mijn superman begrijpt niet waarom ik zo vasthang aan al die kleine prulletjes rond, onder en op mijn bureau. Elk prulletje heeft een eigen verhaal en roept herinneringen op. Wanneer ik aan mijn bureau zit, besef ik dat ik al zoveel leuke momenten heb beleefd. Maar misschien heeft hij wel gelijk en moet ik van mijn hart een steen maken en van sommige zaken afscheid nemen.
Hetzelfde geldt voor mijn boekenkast, die echt te klein begint te worden. Wanneer ga je deze boeken in godsnaam allemaal lezen ? Vraagt hij me wel eens. Waarop ik antwoord : Ooit zal ik tijd hebben om al die boeken te lezen. Sommige boeken heb ik trouwens al gelezen en vond ik zo goed, dat ik ze nadien aangekocht heb. Nog zo'n vreemde kronkel in mijn hoofd die mijn superman niet begrijpt. 'Wie koopt er nu een boek dat hij al gelezen heeft?
Ik denk dat je hiervoor een lezer moet zijn, om zoiets te begrijpen.
Mijn superman is een gamer en filmfanaat (met een voorkeur voor science fiction). Hij leest zelden een boek uit. Voor hem zou het een ramp zijn, indien er geen digitale wereld meer zou zijn. En ja, ook ik heb ik vernomen dat er een nieuwe Star Wars film is uitgekomen. Dus ook dat staat nog op ons to-do-lijstje tijdens de kerstvakantie. Het is belangrijk om ook eens in de leefwereld van mijn superman te stappen, toch ? Onze interesses liggen vaak mijlenver uit elkaar en toch zijn we heel compatibel. ;-)
Ik deed de belofte dat ik er in de kerstvakantie eens werk zal van maken en zal starten met een grote opruimaktie. Ik neem deze week alvast het boek 'Opgeruimd' van Marie Kondo opnieuw ter hand (2de poging), dat boordevol tips staat over hoe je jouw huis kan opruimen, met als doel orde en rust in je leven te brengen.
Iets minder vaak op internet zitten en niet meteen alle mails beantwoorden, heeft er ook voor gezorgd dat ik meer échte contacten heb met mensen.
Ik ging naar een 'housewarming party' van nieuwe buren en heb op die manier ontdekt dat het hele gezellige mensen zijn, die ook positief in het leven staan. Tussen pot en pint heb ik zelfs met een andere buurvrouw afgesproken om ons in te schrijven voor een yogacursus in onze gemeente. Slechts een paar straten ver, dus we kunnen er gemakkelijk met de fiets of te voet naartoe. Het is jaren geleden dat ik nog eens een cursus yoga heb gevolgd. Het lijkt me wel leuk om dit nog eens te doen en op die manier realiseer ik alvast één van mijn goede voornemens voor 2017 : meer tijd nemen voor mezelf ! Ook mijn buurman is blij dat ik dit samen met zijn vrouw naar de Yoga ga. Indien ik mij niet kandidaat had gesteld, moest hij zijn vrouw vergezellen en samen met haar op zo'n yogamatje gaan liggen. Dat in- en uitademen, terwijl je allerlei vreemde houdingen moet aannemen met je lichaam, is niet echt zijn ding. Het was voor hem bijgevolg een hele opluchting, toen hij vernam dat ik mij ook had ingeschreven.
Ik heb mezelf ook voorgenomen om nu eens die dingen aan te pakken, die ik telkens weer uitstel. Ik begin alvast met mijn kleerkast, waarin nog T-shirts liggen van onze trektocht door Australië (nu toch al 22 jaar geleden). Met pijn in het hart gooi ik ze in een vuilniszak. Ik ben intussen al een paar kilootjes aangekomen en zal ze waarschijnlijk nooit meer dragen. De dochter heeft sinds kort een een nieuwe 'Do it yourself' blog en heeft een fantastisch idee ! Ze geeft me als tip om misschien één T-shirt in te kaderen, zodat ik alsnog een herinnering heb aan deze fantastische reis die ik samen met mijn superman heb gemaakt. Alleen...Waar moet ik die kader dan ophangen ? Past hij nog in mijn schrijf/teken/knutselhoekje ? Ik beslis uiteindelijk om één T-shirt terug uit de vuiliniszak te halen, maar hou het idee om hem in te kaderen nog eventjes voor mezelf. Ik vrees namelijk dat mijn superman iets minder enthousiast zal zijn ;-)
Het einde van 2016 nadert....Wanneer ik terugblik op het afgelopen jaar, dan ben ik eigenlijk best tevreden. Het was een jaar van veranderingen. Een jaar waarin ik de uitdaging ben aangegaan om in een nieuwe job te stappen, zonder goed te weten of ik dit fysiek ook zou aankunnen. Intussen weet ik dat mijn lichaam meer aankan dan ik in eerste instantie gedacht had. Het bewegen doet me goed ! 2016 was ook een jaar vol uitdagingen : nooit gedacht dat ik ooit nog een lezing zou geven in een aula voor 200 mensen en toch heb ik het gedaan. Het was ook een jaar waarin ik tot besef ben gekomen dat échte contacten met vrienden, buren, collega's en familie zoveel belangrijker zijn, dan de vele digitale contacten die ik destijds had. Ik zie ook dagelijks kerskaartje in de brievenbus vallen van mensen met wie ik die échte contacten heb, vaak met hele warme en oprechte wensen voor 2017. Hierdoor kom ik ook tot het besef dat ik dringend werk moet maken van het schrijven van mijn kerstkaartjes ☺
Ik hoop dat ook 2017 veel goeds in petto heeft voor mij !
Mijn superman en ikzelf hebben alvast het goede voornemen om in 2017 opnieuw te starten met lopen, met als doel om deel te nemen aan de lenteloop die in maart 2017 doorgaat in Gent. Lopen zorgt er niet alleen voor dat de conditie erop vooruit gaat, maar is ook goed voor de mentale gezondheid.
Ik ben er helemaal klaar voor en kreeg ook van mijn kinesist toestemming om voorzichtig op te bouwen.
Ik zit ook met het idee om een nieuw boek te schrijven en wil ook in 2017 vooral heel veel warme contacten met boeiende mensen die, net als mij, positief in het leven staan !
Tijd om 2016 af te sluiten en snel nog wat boodschappen te doen voor de kerstdagen ;-)
Fijne feestdagen een fantastisch 2017 gewenst !
Liefs ♥
Els
Wanneer ik iets te lang wacht om iets van mij te laten horen via de telefoon, ontvang ik van haar een mailtje (inclusief emoticons :p ) om eens na te gaan hoe het nu met mijn gezondheid, de kleinkinderen en mijn superman gaat.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik er niet altijd in slaag om meteen een antwoord terug te mailen (sorry mam). Ik krijg meerdere mailtjes per week van mensen die willen weten hoe het met mij gaat of eens willen afspreken. Het is niet altijd evident om dit alles te combineren met het werk, huishoudelijk taken en zoveel onverwachte zaken die er vaak nog bij komen (een auto die in panne valt, onverwacht bezoek, vergaderingen die wat uitlopen...)
De weinige vrije tijd die ik over heb, wordt momenteel in beslag genomen door de zoektocht naar geschikte cadeautjes om onder de kerstboom te leggen.
Ik vind het ook nog steeds belangrijk om wat quality time te hebben met manlief en de dochters. We koesteren onze vrijdagavonden met tapas, een aperitiefje en gezellige babbels. Een moment waarop we samen eventjes de week overlopen en beseffen dat we ondanks tegenslagen waarmee we soms af te rekenen hebben, toch gelukkig zijn. Het voelt goed wanneer ik de jongste dochter hoor zeggen dat ook zij écht kan genieten van deze momenten en we nadien elkaar een dikke knuffel geven (De dochter heeft onlangs een artikel gelezen waarin stond dat je dagelijks 12 knuffels moet geven om een gelukkig gevoel te behouden). ☺
Terwijl mijn moeder steeds meer het gemak van de digitale wereld ontdekt, besef ik meer en meer dat ik er minder nood aan heb. Ik leg steeds vaker de computer eventjes langs de kant, zet mijn smartphone uit en beantwoord berichtjes pas op die momenten wanneer ik daar echt zin in heb.
Het getring van berichtjes via messenger werkt soms echt op mijn zenuwen. Wanneer je niet snel genoeg reageert, volgt er vaak nog een 2de of 3de berichtje. Het bezorgt mij onnodige stress, dus op zulke momenten trek ik er vaak gewoon de stekker uit, geniet ik van de stilte en neem ik vooral tijd voor mezelf.
Het goede nieuws is, dat het tijd nemen voor mezelf en op zoek gaan naar rust ervoor gezorgd heeft dat de pijn zo goed als verdwenen is. Ik ben ook mijn huisarts en de kinesisten dankbaar ! Ik heb hun advies en tips om dagelijks core-stability oefeningen te doen strikt opgevolgd, met het gewenste resultaat. Ik neem ook geen extra pijnstillers meer en kan de feestdagen (hopelijk) op een pijnloze manier beleven. Om te vermijden dat de oefeningen geen sleur worden, krijg ik van de kinesisten vaak nieuwe oefeningen. Op mijn kerstlijstje staat ook een zit-en oefenbal, yogamatje en een meditatiekussen...Over de oefenbal bestaat wel nog wat onenigheid. Mijn superman stelt zich de vraag waar ik die bal zal laten, wanneer ik geen oefeningen doe. Hij wil namelijk dat ik mijn schrijf/tekenhoekje (dat zich in onze leefruimte bevindt) tijdens de kerstperiode wat opruim en orde schep ik de chaos. Zelf vind ik mijn schrijfhoekje een 'georganiseerde chaos'. Ik vind alles nog terug en moet niet (zoals mijn superman) telkens op zoek naar bril, GSM of sleutels.
Toen ik hem zei dat die bal ook nog wel in dit hoekje zal passen, kreeg ik een bedenkelijk blik toegeworpen. Er zal nog veel water naar de zee vloeien, alvorens er zo'n bal in huis komt. Ik heb zo'n vermoeden dat dat dit niet het cadeautje zal zijn dat onder de kerstboom zal liggen voor mij.
Mijn superman begrijpt niet waarom ik zo vasthang aan al die kleine prulletjes rond, onder en op mijn bureau. Elk prulletje heeft een eigen verhaal en roept herinneringen op. Wanneer ik aan mijn bureau zit, besef ik dat ik al zoveel leuke momenten heb beleefd. Maar misschien heeft hij wel gelijk en moet ik van mijn hart een steen maken en van sommige zaken afscheid nemen.
Hetzelfde geldt voor mijn boekenkast, die echt te klein begint te worden. Wanneer ga je deze boeken in godsnaam allemaal lezen ? Vraagt hij me wel eens. Waarop ik antwoord : Ooit zal ik tijd hebben om al die boeken te lezen. Sommige boeken heb ik trouwens al gelezen en vond ik zo goed, dat ik ze nadien aangekocht heb. Nog zo'n vreemde kronkel in mijn hoofd die mijn superman niet begrijpt. 'Wie koopt er nu een boek dat hij al gelezen heeft?
Ik denk dat je hiervoor een lezer moet zijn, om zoiets te begrijpen.
Mijn superman is een gamer en filmfanaat (met een voorkeur voor science fiction). Hij leest zelden een boek uit. Voor hem zou het een ramp zijn, indien er geen digitale wereld meer zou zijn. En ja, ook ik heb ik vernomen dat er een nieuwe Star Wars film is uitgekomen. Dus ook dat staat nog op ons to-do-lijstje tijdens de kerstvakantie. Het is belangrijk om ook eens in de leefwereld van mijn superman te stappen, toch ? Onze interesses liggen vaak mijlenver uit elkaar en toch zijn we heel compatibel. ;-)
Ik deed de belofte dat ik er in de kerstvakantie eens werk zal van maken en zal starten met een grote opruimaktie. Ik neem deze week alvast het boek 'Opgeruimd' van Marie Kondo opnieuw ter hand (2de poging), dat boordevol tips staat over hoe je jouw huis kan opruimen, met als doel orde en rust in je leven te brengen.
Iets minder vaak op internet zitten en niet meteen alle mails beantwoorden, heeft er ook voor gezorgd dat ik meer échte contacten heb met mensen.
Ik ging naar een 'housewarming party' van nieuwe buren en heb op die manier ontdekt dat het hele gezellige mensen zijn, die ook positief in het leven staan. Tussen pot en pint heb ik zelfs met een andere buurvrouw afgesproken om ons in te schrijven voor een yogacursus in onze gemeente. Slechts een paar straten ver, dus we kunnen er gemakkelijk met de fiets of te voet naartoe. Het is jaren geleden dat ik nog eens een cursus yoga heb gevolgd. Het lijkt me wel leuk om dit nog eens te doen en op die manier realiseer ik alvast één van mijn goede voornemens voor 2017 : meer tijd nemen voor mezelf ! Ook mijn buurman is blij dat ik dit samen met zijn vrouw naar de Yoga ga. Indien ik mij niet kandidaat had gesteld, moest hij zijn vrouw vergezellen en samen met haar op zo'n yogamatje gaan liggen. Dat in- en uitademen, terwijl je allerlei vreemde houdingen moet aannemen met je lichaam, is niet echt zijn ding. Het was voor hem bijgevolg een hele opluchting, toen hij vernam dat ik mij ook had ingeschreven.
Ik heb mezelf ook voorgenomen om nu eens die dingen aan te pakken, die ik telkens weer uitstel. Ik begin alvast met mijn kleerkast, waarin nog T-shirts liggen van onze trektocht door Australië (nu toch al 22 jaar geleden). Met pijn in het hart gooi ik ze in een vuilniszak. Ik ben intussen al een paar kilootjes aangekomen en zal ze waarschijnlijk nooit meer dragen. De dochter heeft sinds kort een een nieuwe 'Do it yourself' blog en heeft een fantastisch idee ! Ze geeft me als tip om misschien één T-shirt in te kaderen, zodat ik alsnog een herinnering heb aan deze fantastische reis die ik samen met mijn superman heb gemaakt. Alleen...Waar moet ik die kader dan ophangen ? Past hij nog in mijn schrijf/teken/knutselhoekje ? Ik beslis uiteindelijk om één T-shirt terug uit de vuiliniszak te halen, maar hou het idee om hem in te kaderen nog eventjes voor mezelf. Ik vrees namelijk dat mijn superman iets minder enthousiast zal zijn ;-)
Het einde van 2016 nadert....Wanneer ik terugblik op het afgelopen jaar, dan ben ik eigenlijk best tevreden. Het was een jaar van veranderingen. Een jaar waarin ik de uitdaging ben aangegaan om in een nieuwe job te stappen, zonder goed te weten of ik dit fysiek ook zou aankunnen. Intussen weet ik dat mijn lichaam meer aankan dan ik in eerste instantie gedacht had. Het bewegen doet me goed ! 2016 was ook een jaar vol uitdagingen : nooit gedacht dat ik ooit nog een lezing zou geven in een aula voor 200 mensen en toch heb ik het gedaan. Het was ook een jaar waarin ik tot besef ben gekomen dat échte contacten met vrienden, buren, collega's en familie zoveel belangrijker zijn, dan de vele digitale contacten die ik destijds had. Ik zie ook dagelijks kerskaartje in de brievenbus vallen van mensen met wie ik die échte contacten heb, vaak met hele warme en oprechte wensen voor 2017. Hierdoor kom ik ook tot het besef dat ik dringend werk moet maken van het schrijven van mijn kerstkaartjes ☺
Ik hoop dat ook 2017 veel goeds in petto heeft voor mij !
Mijn superman en ikzelf hebben alvast het goede voornemen om in 2017 opnieuw te starten met lopen, met als doel om deel te nemen aan de lenteloop die in maart 2017 doorgaat in Gent. Lopen zorgt er niet alleen voor dat de conditie erop vooruit gaat, maar is ook goed voor de mentale gezondheid.
Ik ben er helemaal klaar voor en kreeg ook van mijn kinesist toestemming om voorzichtig op te bouwen.
Ik zit ook met het idee om een nieuw boek te schrijven en wil ook in 2017 vooral heel veel warme contacten met boeiende mensen die, net als mij, positief in het leven staan !
Tijd om 2016 af te sluiten en snel nog wat boodschappen te doen voor de kerstdagen ;-)
Fijne feestdagen een fantastisch 2017 gewenst !
Liefs ♥
Els
Benieuwd naar de blog van mijn dochter Amber ? Klik dan zeker eens op deze link : trendeasyblog.wordpress.com/
RSS-feed
