'Laat je niet kennen' en 'nooit het achterste van je tong laten zien'. Onze taal voorziet rijkelijk in zegswijzen om uit te drukken dat we vooral nooit moeten laten zien wat we werkelijk denken, vinden of voelen. Dat is niet voor niets. Sterk zijn en je kranig houden, kweekt immers respect in onze cultuur.
Onzeker, boos of verdrietig ? Hou je hoofd recht, even flink zijn en niet opgeven...Op het werk, sportclubs, op televisie en tijdschriften, vrijwel overal pikken we dezelfde boodschap op. Zelf 'de loser' zijn is iets dat we zoveel mogelijk willen voorkomen. Wat veel mensen echter niet beseffen, is hoezeer we hierdoor ons eigen geluk in de weg staan. Want om verbinding te maken met anderen, zul je jouw ware gezicht moeten laten zien. Verbondenheid is wat ons leven zin en richting geeft. Maar hoe eenvoudig is het in de praktijk om onze kwetsbare kant te laten zien ? Van kindsbeen af is ons aangeleerd om vooral weerbaar te zijn en je niet te laten doen.
Kwetsbaarheid is een begrip dat niet meteen positieve associaties oproept. Vraag mensen wanneer zij zich kwetsbaar voelen en het zal vrijwel altijd over een negatieve ervaring gaan.(vb. toen ik mijn ontslag kreeg, als ik anderen om hulp moet vragen....). Kwetsbaarheid beleven we vaak als een gevoel dat met angst, verdriet of teleurstelling te maken heeft. Geen wonder dat we er liever met een grote boog omheen lopen.
Het is grappig hoe we denken over kwetsbaarheid. Als ik gevraagd word voor een getuigenis, om openlijk te vertellen over mijn problemen, mijn onzekerheden en mijn strubbelingen, dan ben ik ontzettend kwetsbaar.
Door mezelf zo bloot te geven verwijder ik alle emotionele bescherming en ben ik kwetsbaar voor de oordelen en reacties van het publiek. Jezelf bloot geven, kwetsbaar zijn en leven zonder emotionele bescherming, dat klinkt als zwakheid. Maar er gebeurt iets interessants wanneer iemand zichzelf op zo’n manier echt kwetsbaar opstelt. Iedereen in het publiek zal de persoon die vooraan staat niet zien als zwak, maar als sterk en moedig. Het zal zorgen voor een gevoel van opluchting en verbinding.
En dat is gek. Kwetsbaarheid kan ons dichter bij elkaar brengen. Het kan ons helpen liefdevoller, vrijer en gelukkiger te zijn. En het is ironisch – we zien graag de kwetsbaarheid in een ander, en tegelijkertijd stellen we onszelf liever niet kwetsbaar op. Maar waarom niet ? Simpel : omdat we onszelf niet goed genoeg voelen. We hebben het idee dat mensen niet meer van ons zullen houden als ze daadwerkelijk zouden weten hoe we in elkaar zitten. We hebben het idee dat we in essentie niet goed genoeg zijn om lief te hebben. En die overtuiging – het gevoel niet goed genoeg te zijn – is dodelijk. Voor ons zelfbeeld, voor onze relaties, voor ons geluk, voor ons zelfvertrouwen . Het zet ons op een spoor van disconnectie. En disconnectie doet pijn. Denk maar eens aan die momenten dat plotseling het internet wegvalt en het Youtube filmpje waarnaar je keek plots bevriest. Welk gevoel roept dit dan bij je op ?
We schamen onszelf heel vaak. Ik schaam me voor mijn ‘tekortkomingen’, voor het feit dat ik niet zo perfect ben als ik zou willen zijn. Dat ik niet de supermens status heb bereikt die sommige lezers graag bij me zouden willen zien. Dat ik mensen soms teleurstel en er niet in slaag te voldoen aan datgene wat ze van mij verlangen. Dat ik het gevoel heb dat ik niet goed genoeg ben.
Jij schaamt je voor jouw ‘tekortkomingen’. Misschien voor je lichaam, voor je fouten uit het verleden. Voor het gevoel dat je geen goede moeder of vader bent. Of niet perfect genoeg bent.
Het maakt niet uit waarvoor we ons schamen, allemaal hebben we ergens dat gevoel dat we niet goed genoeg zijn. Dat we het niet waard zijn om lief te hebben. Dat we iets moeten doen om die goedkeuring te ontvangen, om de schaamte te omzeilen. En dat is de plek waar kwetsbaarheid ons samenbrengt. Je schaamte blootleggen bij de mensen in je leven. Die duistere gevoelens van ‘niet genoeg’ bestralen met fel daglicht, zodat ze verdwijnen.
Zulke kwetsbaarheid vraagt moed en kracht. Dat heeft niets te maken met zwakte. Zwakte is blijven hangen in je schaamte. Geloven in en handelen naar het idee dat je niet waardevol bent. Dat je het niet waard bent om lief te hebben. Want dat ben je wel. Dat ben je altijd geweest. Dat wist je natuurlijk al. Maar het is tijd om het ook te voelen. Want weten en voelen zijn in dit soort situaties echt twee verschillende dingen.
En als het je lukt om je open te stellen. Om je schaamte op te lossen en kwetsbaar durft te zijn bij de mensen om je heen, dan zul je echt met mensen kunnen verbinden. Dan gaan je relaties naar een heel nieuw niveau. Dan verdwijnt de pijn. Dan blijf je enkel achter met de pijn die je ervaart als je YouTube video’s blijven hangen. Maar dat is een pijn waar je prima mee kunt leven. Gelukkig maar.
Ik heb me lange tijd sterk gehouden op het werk, thuis en bij vrienden. Een incident op het werk heeft me tot het inzicht gebracht dat ik lang genoeg 'sterk' ben geweest en het de hoogste tijd is om mijn 'kwetsbaarheid' te tonen. Ik ben niet perfect, ik maak fouten en mijn timing om dingen te zeggen tegen anderen is misschien niet altijd perfect. Maar ik heb er genoeg van om telkens weer te zeggen dat alles oké gaat, terwijl dit niet zo is. En nu ik de kracht heb gevonden om me 'open' te stellen en ik de moed heb gevonden om te vertellen hoe moeilijk ook ik het soms heb om te blijven geloven in mezelf en mijn mogelijkheid, ontdek ik welke mensen echt om mij geven en zich betrokken voelen. Het zijn vooral met deze mensen dat ik verder op pad wil gaan, die mij de kracht geven om in mezelf te blijven geloven en met wie ik mij verbonden voel.
Misschien moet je jezelf eerst tegenkomen, voordat je het kunt zijn...
(deel van de tekst overgenomen van blog : soChicken )
Onzeker, boos of verdrietig ? Hou je hoofd recht, even flink zijn en niet opgeven...Op het werk, sportclubs, op televisie en tijdschriften, vrijwel overal pikken we dezelfde boodschap op. Zelf 'de loser' zijn is iets dat we zoveel mogelijk willen voorkomen. Wat veel mensen echter niet beseffen, is hoezeer we hierdoor ons eigen geluk in de weg staan. Want om verbinding te maken met anderen, zul je jouw ware gezicht moeten laten zien. Verbondenheid is wat ons leven zin en richting geeft. Maar hoe eenvoudig is het in de praktijk om onze kwetsbare kant te laten zien ? Van kindsbeen af is ons aangeleerd om vooral weerbaar te zijn en je niet te laten doen.
Kwetsbaarheid is een begrip dat niet meteen positieve associaties oproept. Vraag mensen wanneer zij zich kwetsbaar voelen en het zal vrijwel altijd over een negatieve ervaring gaan.(vb. toen ik mijn ontslag kreeg, als ik anderen om hulp moet vragen....). Kwetsbaarheid beleven we vaak als een gevoel dat met angst, verdriet of teleurstelling te maken heeft. Geen wonder dat we er liever met een grote boog omheen lopen.
Het is grappig hoe we denken over kwetsbaarheid. Als ik gevraagd word voor een getuigenis, om openlijk te vertellen over mijn problemen, mijn onzekerheden en mijn strubbelingen, dan ben ik ontzettend kwetsbaar.
Door mezelf zo bloot te geven verwijder ik alle emotionele bescherming en ben ik kwetsbaar voor de oordelen en reacties van het publiek. Jezelf bloot geven, kwetsbaar zijn en leven zonder emotionele bescherming, dat klinkt als zwakheid. Maar er gebeurt iets interessants wanneer iemand zichzelf op zo’n manier echt kwetsbaar opstelt. Iedereen in het publiek zal de persoon die vooraan staat niet zien als zwak, maar als sterk en moedig. Het zal zorgen voor een gevoel van opluchting en verbinding.
En dat is gek. Kwetsbaarheid kan ons dichter bij elkaar brengen. Het kan ons helpen liefdevoller, vrijer en gelukkiger te zijn. En het is ironisch – we zien graag de kwetsbaarheid in een ander, en tegelijkertijd stellen we onszelf liever niet kwetsbaar op. Maar waarom niet ? Simpel : omdat we onszelf niet goed genoeg voelen. We hebben het idee dat mensen niet meer van ons zullen houden als ze daadwerkelijk zouden weten hoe we in elkaar zitten. We hebben het idee dat we in essentie niet goed genoeg zijn om lief te hebben. En die overtuiging – het gevoel niet goed genoeg te zijn – is dodelijk. Voor ons zelfbeeld, voor onze relaties, voor ons geluk, voor ons zelfvertrouwen . Het zet ons op een spoor van disconnectie. En disconnectie doet pijn. Denk maar eens aan die momenten dat plotseling het internet wegvalt en het Youtube filmpje waarnaar je keek plots bevriest. Welk gevoel roept dit dan bij je op ?
We schamen onszelf heel vaak. Ik schaam me voor mijn ‘tekortkomingen’, voor het feit dat ik niet zo perfect ben als ik zou willen zijn. Dat ik niet de supermens status heb bereikt die sommige lezers graag bij me zouden willen zien. Dat ik mensen soms teleurstel en er niet in slaag te voldoen aan datgene wat ze van mij verlangen. Dat ik het gevoel heb dat ik niet goed genoeg ben.
Jij schaamt je voor jouw ‘tekortkomingen’. Misschien voor je lichaam, voor je fouten uit het verleden. Voor het gevoel dat je geen goede moeder of vader bent. Of niet perfect genoeg bent.
Het maakt niet uit waarvoor we ons schamen, allemaal hebben we ergens dat gevoel dat we niet goed genoeg zijn. Dat we het niet waard zijn om lief te hebben. Dat we iets moeten doen om die goedkeuring te ontvangen, om de schaamte te omzeilen. En dat is de plek waar kwetsbaarheid ons samenbrengt. Je schaamte blootleggen bij de mensen in je leven. Die duistere gevoelens van ‘niet genoeg’ bestralen met fel daglicht, zodat ze verdwijnen.
Zulke kwetsbaarheid vraagt moed en kracht. Dat heeft niets te maken met zwakte. Zwakte is blijven hangen in je schaamte. Geloven in en handelen naar het idee dat je niet waardevol bent. Dat je het niet waard bent om lief te hebben. Want dat ben je wel. Dat ben je altijd geweest. Dat wist je natuurlijk al. Maar het is tijd om het ook te voelen. Want weten en voelen zijn in dit soort situaties echt twee verschillende dingen.
En als het je lukt om je open te stellen. Om je schaamte op te lossen en kwetsbaar durft te zijn bij de mensen om je heen, dan zul je echt met mensen kunnen verbinden. Dan gaan je relaties naar een heel nieuw niveau. Dan verdwijnt de pijn. Dan blijf je enkel achter met de pijn die je ervaart als je YouTube video’s blijven hangen. Maar dat is een pijn waar je prima mee kunt leven. Gelukkig maar.
Ik heb me lange tijd sterk gehouden op het werk, thuis en bij vrienden. Een incident op het werk heeft me tot het inzicht gebracht dat ik lang genoeg 'sterk' ben geweest en het de hoogste tijd is om mijn 'kwetsbaarheid' te tonen. Ik ben niet perfect, ik maak fouten en mijn timing om dingen te zeggen tegen anderen is misschien niet altijd perfect. Maar ik heb er genoeg van om telkens weer te zeggen dat alles oké gaat, terwijl dit niet zo is. En nu ik de kracht heb gevonden om me 'open' te stellen en ik de moed heb gevonden om te vertellen hoe moeilijk ook ik het soms heb om te blijven geloven in mezelf en mijn mogelijkheid, ontdek ik welke mensen echt om mij geven en zich betrokken voelen. Het zijn vooral met deze mensen dat ik verder op pad wil gaan, die mij de kracht geven om in mezelf te blijven geloven en met wie ik mij verbonden voel.
Misschien moet je jezelf eerst tegenkomen, voordat je het kunt zijn...
(deel van de tekst overgenomen van blog : soChicken )