Opgestaan onder een grijze en troosteloze hemel, maar ondanks de dreigende wolken toch de loopschoenen aangetrokken. Mijn superman is sinds kort ook mijn 'loopcoach' en hij is onverbiddelijk.
Als ik binnen een maand de 5 km wil lopen dwars
door Hasselt, dan moet het trainingsschema opgevolgd worden en er is toch nog wat werk aan de winkel.
Om het allemaal wat aangenaam te houden, lopen we af en toe ook eens een ander traject dan het gebruikelijke rondje langs de scheldedijk, rond de kerktoren en terug naar huis. Vandaag hebben we beslist om de Blaarmeersen in Gent eens te gaan verkennen. De weergoden zijn ons gunstig gezind, want van zodra we daar zijn toegekomen komt de zon tevoorschijn. Ik ben er helemaal klaar voor !
De eerste kilometers verlopen een beetje stroef. Ik heb even het gevoel alsof ik de hele run niet zal overleven. Maar na verloop van tijd en dankzij de peptalk van mijn superman, slaag ik erin om het goede looptempo te vinden en kom ik als het ware in mijn tweede adem. Plots gaat alles zoveel vlotter, zelfs manlief staat versteld van de vooruitgang die ik boek. Al blijft hij alles wel goed in de gaten houden.
Hij kent mij door en door en weet dat ik wel eens over mijn grenzen zou durven gaan. Hij neemt zijn taak als coach serieus, controleert mijn hartslag en laat mij nadien meerdere stretchoefeningen doen. Belangrijk, indien ik morgen nog op een elegante manier uit mijn bed wil geraken.
Wanneer iemand mij 5 jaar geleden had gezegd dat ik zou starten met hardlopen, dan had ik eens heel goed gelachen en aangegeven dat dit een sport is die niet aan mij is besteed. Toen dacht ik nog dat mijn lichaam dit niet zou aankunnen en ik vrij snel zou afhaken. Maar een kinesist die mij tijdens de vroegbegeleiding in het MS Center van Melsbroek therapie gaf, heeft mij kunnen overtuigen. Toen hij vroeg welke sporten ik beoefen, moest ik met enige schaamte vertellen dat ik eigenlijk al een aantal jaartjes niet meer sport. Ik kreeg het advies om zo snel mogelijk terug in beweging te komen en op zoek te gaan naar een sport die ik leuk zou vinden. Omdat ik toen nog fulltime aan het werk was en wisselende werkuren had, was het moeilijk om me in te schrijven in een sportclub waar men op vaste uren samen traint. Vandaar dat ik op zoek ging naar een sport die ik ook op mijn eentje kan beoefenen. Ik had van andere lotgenoten vernomen dat lopen hen goed deed en besloot diezelfde uitdaging aan te gaan en het 'start to run' programma te volgen. Vijf jaar geleden is het mij al een eerste keer gelukt om 5 km te lopen. Oké niet echt in een toptijd, maar het voelde écht aan als een overwinning. En sindsdien ben ik blijven lopen. Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat het tijdens de winterperiode eerder op een laag pitje is. Ik ben meer een zomerrunner. Maar omdat ik deelneem aan de MS run op 11 oktober, word ik verplicht om ook na de zomer te blijven lopen en tot nu toe verloopt dit vlot.
Dat ik het volhoud heb ik ook te danken aan zoveel mensen rondom mij die mij steunen en voor de nodige support zorgen : mijn dochters en mijn superman, de kinesisten (Kristien, Frank en Elke) bij wie ik iedere week oefeningen doe om de rugpijn en andere pijntjes tot een minimum te beperken. De buren die me aanmoedigen, eens zwaaien en hun duim omhoog steken, wanneer ze mij zien voorbij lopen. En last but not least : Florian Van Halewyck (medewerker revalidatiewetenschappen Uhasselt) en de mensen van Adlon en Move to Sport, die zorgen voor de professionele ondersteuning. Zonder hen had ik het waarschijnlijk al lang opgegeven. Nu ik voel dat ik echt vooruitgang boek, is er geen weg terug. Het moet mij gewoon lukken om samen met andere lopers Hasselt te gaan ontdekken met de loopschoenen aan. Yes we can !
Hardlopen is voor mij een medicijn. Als je hardloopt, kan je niet piekeren. Tijdens het lopen komt de neurotransmitter dopamine vrij en maak je de stof endorfine aan. Stofjes die je heel even een gelukzalig en te gek gevoel geven, waardoor je minder last hebt van stress. Vaak heb ik na het lopen het gevoel alsof ik de hele wereld aankan en zit ik boordevol inspiratie. Wanneer ik de loopschoenen aantrek, lukt het mij ook om even aan niets te denken en gewoon te genieten. Op een ontspannen manier bewegen, op mijn eigen tempo en intussen genieten van de natuur rondom mij. Heerlijk gevoel ! Deze morgen zag ik een konijntje rondhuppelen, de eerste paddenstoelen steken hun kopje al boven, dauwdruppeltjes op het gras, een vlinder die vrolijk rondvliegt...
Ik besef dat hardlopen niet voor iedere persoon met MS haalbaar is. Maar ook voor personen met MS die minder mobiel zijn, zijn er nog tal van mogelijkheden om in beweging te blijven : zwemmen, wandelen, fietsen, yoga,...Kies voor een sport die je leuk vindt. Anders bestaat het risico dat het bij goede voornemens blijft en je het niet zal volhouden. En vraag advies aan je kinesist, huisarts of neuroloog als je onzeker bent over wat je lichamelijk aankan. Sporten is niet alleen goed voor gezonde mensen, maar zeker ook voor mensen met MS of andere chronische ziekten. Bewegen is goed voor de gezondheid, het is leuk om actief bezig te zijn en het zorgt ervoor dat je in contact komt met andere mensen en niet in een isolement geraakt.
Dus waar wacht je nog op ? Kom in beweging en maak samen met je partner, vriend of familie een mooie wandeling door het bos. Zoek eens op of er in jouw stad of gemeente cursussen worden gegeven waar ook jij zou kunnen aan deelnemen ? Bespreek samen met je kinesist welke sporten nog haalbaar zijn en stel eventueel samen een trainingsprogramma op ?
Geloof in jezelf en richt je vooral op die dingen die je wel nog kan !
Meer info over MSrun project : https://www.facebook.com/msrunproject?fref=t
Meer info Move to Sport : http://www.movetosport.be/
Meer info Adlon : http://www.adlon.be/
RSS-feed
