Onlangs kreeg ik een mailtje waarin iemand mij vroeg op welke manier ik mijn leven in balans krijg. Ik heb mezelf al vaak de vraag gesteld of mijn leven eigenlijk wel in balans is ? Ben ik wel goed bezig ? Neem ik voldoende tijd voor mezelf ? Loop ik mezelf niet vaak voorbij ? Een leuke baan, een goede partner, voldoende sociale contacten om te vermijden dat ik in een isolement of depressie zou geraken. Vaak hebben we het idee dat we zelf verantwoordelijk zijn voor wat we doen, beleven en bereiken. Daarom nemen we ook alles heel serieus en leggen we voor onszelf de lat steeds heel erg hoog. Aan de ene kant is dit goed, want dat helpt je om vooruit te komen in het leven. Aan de andere kant maken we het ons met deze levensinstelling wel moeilijk.
Het is logisch dat je baalt wanneer iets tegenzit. En als je daar even om wilt huilen, piekeren of zeuren : prima ! Maar uiteindelijk help je daar alleen je zelf mee. Het is op zulke momenten slimmer om je te realiseren dat het leven soms gewoon is wat het is. Het hoeft écht niet altijd perfect te zijn. In stressvolle periodes is relativeren een groot en zelfs onmisbaar goed. Relativeren is eigenlijk niets anders dan op een andere manier naar gebeurtenissen kijken - en eventuele missers, tegenvallers of problemen in een perspectief plaatsen. Een tegenslag wordt minder belangrijk als je tegelijkertijd beseft dat er ook nog zoveel mooie en positieve dingen in je leven zijn. Wanneer je alles wat kan relativeren, ben je in staat om bijvoorbeeld te zeggen : 'Oké, ik heb de verkeerde keuze gemaakt, vervelend. Maar het is niet het einde van de wereld, laten we verder gaan. Je komt uit je hoofd en stapt in de realiteit. Mensen die goed kunnen relativeren zijn vaak een stuk gelukkiger en bedenken - juist door hun nuchtere instelling - vaak goede oplossingen.
Relativeren mag dan een goede manier zijn om met tegenslagen om te gaan, toch is het best lastig in een tijd waarin het delen van successen op social media hoogtij viert. Social media worden vooral gebruikt om de leuke en mooie momenten in het leven te etaleren. Heb je een keer een tegenvaller of gebeurt er iets naars, dan volgt er een radiostilte.
Ook ik behoor tot die mensen die alle leuke momenten deel met mijn Facebookvrienden en de minder leuke momenten liever voor mezelf hou . Deels omdat ik op mijn privacy gesteld ben en van mening ben dat ik niet alles hoef te delen met mijn Facebookvrienden en mijn bloglezers. Anderzijds is het ook heel moeilijk om over de moeilijke momenten te schrijven, zonder andere mensen hierdoor te kwetsen of een slecht gevoel te geven. Geschreven woorden komen soms harder aan, dan gesproken woorden. Er zijn momenten waarop familie of vrienden me vertellen dat ze er toch niet helemaal gerust in waren, toen ze mijn blogberichtje over een minder goed moment hadden gelezen. Het laatste wat ik wil, is dat andere mensen zich zorgen maken over mij. Anderzijds voelt het wel goed, te weten dat ik mensen om me heen heb die zich oprecht zorgen maken en er ook willen zijn voor mij, op die momenten waarop het even moeilijk gaat.
Dus tracht ik tijdens het bloggen ook de mindere momenten niet uit de weg te gaan en ik vind dat lotgenoten en andere lezers mogen weten dat ik niet altijd de 'positieve Els' ben. Geloof me...Ik heb, net als iedereen, moeilijke momenten in mijn leven. Momenten waarbij ik mezelf de vraag stel : Waarom moet mij zoiets overkomen ? Heb ik voldoende aandacht voor vrienden en familie en denk ik niet teveel enkel aan mezelf ? En wanneer geraak ik eindelijk eens van die verdomde pijn verlost ? Ook ik val nog wel eens in een zwart gat, wanneer mijn lichaam signalen geeft omdat ik misschien iets te vaak over mijn grenzen ben gegaan. Telkens ik die signalen ontvang, stel ik mij de vraag : 'Zal het allemaal wel terug goed komen ?'. Ook voor mij blijft het moeilijk om met dat gevoel van onzekerheid te leven. Zal er een moment komen waarop ik fysiek achteruit zal gaan ? En hoe zal ik hiermee omgaan ? Zal ik dan nog steeds zo positief in het leven staan ?
Het is goed om hier af en toe eens bij stil te staan en alles eens in overweging te nemen. Er is ook helemaal niets mis mee om de minder goede momenten voor jezelf te houden. Maar het nadeel is dat daardoor de gedachte zich opdringt dat de mensen om ons heen altijd leuke dingen doen, er op elk moment tiptop uitzien en nooit eens een baaldag hebben. Dat maakt het soms lastiger om je eigen leven en bijbehorende missers te relativeren. We zijn onszelf en waar we mee bezig zijn wel erg serieus gaan nemen. We mogen geen fouten maken van onszelf. En dat is jammer, want van fouten maken leer je veel meer dan van geen fouten maken. Er is echter goed nieuws : relativeren kun je (weer) leren. En dat is maar goed ook ! Want mensen die niet kunnen relativeren zijn kwetsbaar en hebben veel meer stress. En van stress leef je korter. Vergelijk het maar met bamboe : als het niet kan buigen, dan breekt het veel sneller. Dat buigzame zit gelukkig in onze natuur en wordt ook nog eens versterkt door onze hersenen, die veel energie besteden aan de ontwikkeling van een flexibel zelfbeeld.
Relativeren is iets anders dan onverschillig zijn of overal overheen walsen. Mensen die teveel relativeren, staan vaak niet goed ik contact met hun emoties. Ga daarom niet voorbij aan het feit dat je dingen pijnlijk of verdrietig vindt.
Het is niet zo dat je meteen iedere emotie gelijk een positieve draai moet geven. Zo werkt het natuurlijk ook niet ! Probeer alleen alles wat in proportie te houden en bedenk dat elke emotie weer overgaat. Er is geen enkele emotie die blijft : de pijn, de woede of het verdriet kent piekmomenten, maar daarna gaat alles ook weer naar beneden. Wil je daar niet op wachten, dan kan het helpen om afleiding te zoeken. Afstand nemen van datgene waarmee je zit, zorgt voor een frisse blik en maakt dat je vanzelf minder boos, teleurgesteld of verdrietig wordt.
Ik heb nog regelmatig af te rekenen met pijn, de vermoeidheid is ook toegenomen en op de koop toe heb ik ook nog eens behoorlijk wat last van bijwerkingen van de nieuwe medicatie die ik sinds kort neem. Eventjes heb ik mezelf zitten beklagen en had ik zin om alle medicatie in de vuilnisbak te kieperen. Ik ben niet gelovig, maar kwam op een bepaald moment zelfs op een punt waarop ik mijn blik naar de wolken wierp en aan God gevraagd heb of hij er aub kan voor zorgen dat het allemaal terug goed komt ? Ik heb gevloekt, gehuild, eens heel hard tegen een steen geschopt tijdens het wandelen (en er uiteindelijk een pijnlijke teen aan over gehouden). Voor heel even was ik hierdoor alle opgekropte gevoelens kwijt. Uiteindelijk heb ik ervoor gekozen om even tot rust te komen en tijd te nemen voor mezelf en mijn gezin...
Zelfs bloggen en het op die manier van mij afschrijven, lukte een tijdje niet.
Maar kijk...Hier ik ben terug !
Neen, ik heb niet stil gezeten in januari. Ik heb even afstand genomen van datgene waarmee ik zat en ben op zoek gegaan naar de nodige afleiding.
En ik heb vooral genoten, samen met mijn superman en mijn dochters.
Want zij zijn er altijd en onvoorwaardelijk voor mij ! ♥
Ben je benieuwd naar wat ik heb uitgespookt in januari ?
Kijk dan zeker eens naar de foto's :)
Het is logisch dat je baalt wanneer iets tegenzit. En als je daar even om wilt huilen, piekeren of zeuren : prima ! Maar uiteindelijk help je daar alleen je zelf mee. Het is op zulke momenten slimmer om je te realiseren dat het leven soms gewoon is wat het is. Het hoeft écht niet altijd perfect te zijn. In stressvolle periodes is relativeren een groot en zelfs onmisbaar goed. Relativeren is eigenlijk niets anders dan op een andere manier naar gebeurtenissen kijken - en eventuele missers, tegenvallers of problemen in een perspectief plaatsen. Een tegenslag wordt minder belangrijk als je tegelijkertijd beseft dat er ook nog zoveel mooie en positieve dingen in je leven zijn. Wanneer je alles wat kan relativeren, ben je in staat om bijvoorbeeld te zeggen : 'Oké, ik heb de verkeerde keuze gemaakt, vervelend. Maar het is niet het einde van de wereld, laten we verder gaan. Je komt uit je hoofd en stapt in de realiteit. Mensen die goed kunnen relativeren zijn vaak een stuk gelukkiger en bedenken - juist door hun nuchtere instelling - vaak goede oplossingen.
Relativeren mag dan een goede manier zijn om met tegenslagen om te gaan, toch is het best lastig in een tijd waarin het delen van successen op social media hoogtij viert. Social media worden vooral gebruikt om de leuke en mooie momenten in het leven te etaleren. Heb je een keer een tegenvaller of gebeurt er iets naars, dan volgt er een radiostilte.
Ook ik behoor tot die mensen die alle leuke momenten deel met mijn Facebookvrienden en de minder leuke momenten liever voor mezelf hou . Deels omdat ik op mijn privacy gesteld ben en van mening ben dat ik niet alles hoef te delen met mijn Facebookvrienden en mijn bloglezers. Anderzijds is het ook heel moeilijk om over de moeilijke momenten te schrijven, zonder andere mensen hierdoor te kwetsen of een slecht gevoel te geven. Geschreven woorden komen soms harder aan, dan gesproken woorden. Er zijn momenten waarop familie of vrienden me vertellen dat ze er toch niet helemaal gerust in waren, toen ze mijn blogberichtje over een minder goed moment hadden gelezen. Het laatste wat ik wil, is dat andere mensen zich zorgen maken over mij. Anderzijds voelt het wel goed, te weten dat ik mensen om me heen heb die zich oprecht zorgen maken en er ook willen zijn voor mij, op die momenten waarop het even moeilijk gaat.
Dus tracht ik tijdens het bloggen ook de mindere momenten niet uit de weg te gaan en ik vind dat lotgenoten en andere lezers mogen weten dat ik niet altijd de 'positieve Els' ben. Geloof me...Ik heb, net als iedereen, moeilijke momenten in mijn leven. Momenten waarbij ik mezelf de vraag stel : Waarom moet mij zoiets overkomen ? Heb ik voldoende aandacht voor vrienden en familie en denk ik niet teveel enkel aan mezelf ? En wanneer geraak ik eindelijk eens van die verdomde pijn verlost ? Ook ik val nog wel eens in een zwart gat, wanneer mijn lichaam signalen geeft omdat ik misschien iets te vaak over mijn grenzen ben gegaan. Telkens ik die signalen ontvang, stel ik mij de vraag : 'Zal het allemaal wel terug goed komen ?'. Ook voor mij blijft het moeilijk om met dat gevoel van onzekerheid te leven. Zal er een moment komen waarop ik fysiek achteruit zal gaan ? En hoe zal ik hiermee omgaan ? Zal ik dan nog steeds zo positief in het leven staan ?
Het is goed om hier af en toe eens bij stil te staan en alles eens in overweging te nemen. Er is ook helemaal niets mis mee om de minder goede momenten voor jezelf te houden. Maar het nadeel is dat daardoor de gedachte zich opdringt dat de mensen om ons heen altijd leuke dingen doen, er op elk moment tiptop uitzien en nooit eens een baaldag hebben. Dat maakt het soms lastiger om je eigen leven en bijbehorende missers te relativeren. We zijn onszelf en waar we mee bezig zijn wel erg serieus gaan nemen. We mogen geen fouten maken van onszelf. En dat is jammer, want van fouten maken leer je veel meer dan van geen fouten maken. Er is echter goed nieuws : relativeren kun je (weer) leren. En dat is maar goed ook ! Want mensen die niet kunnen relativeren zijn kwetsbaar en hebben veel meer stress. En van stress leef je korter. Vergelijk het maar met bamboe : als het niet kan buigen, dan breekt het veel sneller. Dat buigzame zit gelukkig in onze natuur en wordt ook nog eens versterkt door onze hersenen, die veel energie besteden aan de ontwikkeling van een flexibel zelfbeeld.
Relativeren is iets anders dan onverschillig zijn of overal overheen walsen. Mensen die teveel relativeren, staan vaak niet goed ik contact met hun emoties. Ga daarom niet voorbij aan het feit dat je dingen pijnlijk of verdrietig vindt.
Het is niet zo dat je meteen iedere emotie gelijk een positieve draai moet geven. Zo werkt het natuurlijk ook niet ! Probeer alleen alles wat in proportie te houden en bedenk dat elke emotie weer overgaat. Er is geen enkele emotie die blijft : de pijn, de woede of het verdriet kent piekmomenten, maar daarna gaat alles ook weer naar beneden. Wil je daar niet op wachten, dan kan het helpen om afleiding te zoeken. Afstand nemen van datgene waarmee je zit, zorgt voor een frisse blik en maakt dat je vanzelf minder boos, teleurgesteld of verdrietig wordt.
Ik heb nog regelmatig af te rekenen met pijn, de vermoeidheid is ook toegenomen en op de koop toe heb ik ook nog eens behoorlijk wat last van bijwerkingen van de nieuwe medicatie die ik sinds kort neem. Eventjes heb ik mezelf zitten beklagen en had ik zin om alle medicatie in de vuilnisbak te kieperen. Ik ben niet gelovig, maar kwam op een bepaald moment zelfs op een punt waarop ik mijn blik naar de wolken wierp en aan God gevraagd heb of hij er aub kan voor zorgen dat het allemaal terug goed komt ? Ik heb gevloekt, gehuild, eens heel hard tegen een steen geschopt tijdens het wandelen (en er uiteindelijk een pijnlijke teen aan over gehouden). Voor heel even was ik hierdoor alle opgekropte gevoelens kwijt. Uiteindelijk heb ik ervoor gekozen om even tot rust te komen en tijd te nemen voor mezelf en mijn gezin...
Zelfs bloggen en het op die manier van mij afschrijven, lukte een tijdje niet.
Maar kijk...Hier ik ben terug !
Neen, ik heb niet stil gezeten in januari. Ik heb even afstand genomen van datgene waarmee ik zat en ben op zoek gegaan naar de nodige afleiding.
En ik heb vooral genoten, samen met mijn superman en mijn dochters.
Want zij zijn er altijd en onvoorwaardelijk voor mij ! ♥
Ben je benieuwd naar wat ik heb uitgespookt in januari ?
Kijk dan zeker eens naar de foto's :)
 |  |
De eerste week van januari trok ik samen met mijn superman naar Eupen.
We hadden allebei nood aan rust en ontspanning. Even ontsnappen uit ons hectische leven. Het heeft wonderen gedaan.
Een meevallertje....Net voor ons vertrek, had het gesneeuwd. We trokken de wandelschoenen aan en hebben genoten van prachtige wandelingen door de Hoge Venen. Het sneeuwlandschap zorgde voor adembenemende uitzichten.
We logeerden in het Sleepwood hotel. Een aanrader, zeker voor mensen die ecologisch denken. Dit hotel is uitgerust met een interieur dat bijna uitsluitend is opgetrokken uit natuurlijke materialen. Alle producten in het restaurant en het ontbijt zijn biologisch. Gezellig hotel, met een gastheer die je zowel in het Nederlands, Duits of het Frans kan ontvangen en ook heel veel tips kan geven over de streek.
Meer info : www.sleepwood.eu/nl/kamer
We hadden allebei nood aan rust en ontspanning. Even ontsnappen uit ons hectische leven. Het heeft wonderen gedaan.
Een meevallertje....Net voor ons vertrek, had het gesneeuwd. We trokken de wandelschoenen aan en hebben genoten van prachtige wandelingen door de Hoge Venen. Het sneeuwlandschap zorgde voor adembenemende uitzichten.
We logeerden in het Sleepwood hotel. Een aanrader, zeker voor mensen die ecologisch denken. Dit hotel is uitgerust met een interieur dat bijna uitsluitend is opgetrokken uit natuurlijke materialen. Alle producten in het restaurant en het ontbijt zijn biologisch. Gezellig hotel, met een gastheer die je zowel in het Nederlands, Duits of het Frans kan ontvangen en ook heel veel tips kan geven over de streek.
Meer info : www.sleepwood.eu/nl/kamer
 |  |
10 januari 2016 : Samen met Iris, mijn buurvrouw naar de eerste yogales.
Wij hebben het geluk dat we yogalessen kunnen volgen bij ons in de buurt. Shweta, een toffe dame die met yoga is opgegroeid leert ons de beginselen van yoga tijdens 5 kennismakingslessen. Reeds vanaf de eerste les zijn zowel Iris, als ikzelf ervan overtuigd dat het ons goed doet. We gaan ontspannen en met een goed gevoel naar huis. Shweta geeft ook uitleg over de verschillende bewegingen die we aanleren en wat het kan doen voor ons lichaam. Wanneer ik haar vertel dat ik MS heb en vaak heb af te rekenen met pijn in de onderrug, legt ze me uit welke oefeningen ik kan doen net voor het slapengaan, zodat ik ontspan en mogelijks met minder pijn naar bed ga. Shweta geeft me nog mee dat yoga een manier van leven is en ik dus niet na één les wonderen mag verwachten. Belangrijk is om yoga in mijn agenda te plannen en hier dagelijks tijd voor te maken, om tot een leven met meer rust en ontspanning te komen. Geloof het of niet, maar na 1 maand yoga voel ik al verschillen. Oké, misschien zit het wel tussen mijn oren....Maar dagelijks een halfuurtje tijd nemen voor mezelf en rust inbouwen, helpt om er nadien vol goede moed terug in te vliegen. Intussen hebben zowel Iris, als ikzelf een abonnement aangekocht en gaan we iedere vrijdag naar de yogales.
Zelfs Amber, mijn jongste dochter, leert de voordelen van yoga kennen en oefent regelmatig samen met mij om even verlost te geraken van de examenstress en alle dagdagelijkse beslommeringen. Ook voor haar doet het wonderen ! Ze is geslaagd voor alle examens, met prachtige resultaten :)
Leuk dat zelfs mijn dochters beseffen dat ontspannen en af en toe wat tijd nemen voor jezelf, heel belangrijks is.
Na een uitstapje in Gent met mijn superman, vind ik bij 'Boekenvoordeel' het boek Ontspannen voor Dummies aan een spotprijsje. Bij het boek zit een CD met meditatieoefeningen. De foto hierboven zegt genoeg : het werkt !
Meer info : www.yogametshweta.be/
Wij hebben het geluk dat we yogalessen kunnen volgen bij ons in de buurt. Shweta, een toffe dame die met yoga is opgegroeid leert ons de beginselen van yoga tijdens 5 kennismakingslessen. Reeds vanaf de eerste les zijn zowel Iris, als ikzelf ervan overtuigd dat het ons goed doet. We gaan ontspannen en met een goed gevoel naar huis. Shweta geeft ook uitleg over de verschillende bewegingen die we aanleren en wat het kan doen voor ons lichaam. Wanneer ik haar vertel dat ik MS heb en vaak heb af te rekenen met pijn in de onderrug, legt ze me uit welke oefeningen ik kan doen net voor het slapengaan, zodat ik ontspan en mogelijks met minder pijn naar bed ga. Shweta geeft me nog mee dat yoga een manier van leven is en ik dus niet na één les wonderen mag verwachten. Belangrijk is om yoga in mijn agenda te plannen en hier dagelijks tijd voor te maken, om tot een leven met meer rust en ontspanning te komen. Geloof het of niet, maar na 1 maand yoga voel ik al verschillen. Oké, misschien zit het wel tussen mijn oren....Maar dagelijks een halfuurtje tijd nemen voor mezelf en rust inbouwen, helpt om er nadien vol goede moed terug in te vliegen. Intussen hebben zowel Iris, als ikzelf een abonnement aangekocht en gaan we iedere vrijdag naar de yogales.
Zelfs Amber, mijn jongste dochter, leert de voordelen van yoga kennen en oefent regelmatig samen met mij om even verlost te geraken van de examenstress en alle dagdagelijkse beslommeringen. Ook voor haar doet het wonderen ! Ze is geslaagd voor alle examens, met prachtige resultaten :)
Leuk dat zelfs mijn dochters beseffen dat ontspannen en af en toe wat tijd nemen voor jezelf, heel belangrijks is.
Na een uitstapje in Gent met mijn superman, vind ik bij 'Boekenvoordeel' het boek Ontspannen voor Dummies aan een spotprijsje. Bij het boek zit een CD met meditatieoefeningen. De foto hierboven zegt genoeg : het werkt !
Meer info : www.yogametshweta.be/
 |  |
19 januari 2017 : Omdat het slapen toch nog niet verloopt zoals het zou moeten, beslis ik uiteindelijk in overleg met mijn neurologe om een slaaponderzoek te ondergaan. Slapen met kabeltjes aan je lichaam en buisjes in je neus....Niet echt ideaal om de juiste slaaphouding te vinden. Ik heb op dat moment ook nog af te rekenen met pijn. Maar om mezelf gerust te stellen en een aantal zaken uit te sluiten, besluit ik het toch maar te ondergaan. Zelf vind ik dat ik nog een betrekkelijk goede nachtrust heb gehad. Mijn neurologe bekijkt de resultaten en denkt hier enigszins anders over. Blijkt dat ik een hele onrustige nacht had en hoogstens 4 uren echt diep geslapen heb. Het goede nieuws is dat ik geen slaapapneu heb en ook geen restless leg syndroom.
Het is vnl. de pijn die ervoor zorgt dat ik heel korte nachten heb.
Besluit : we proberen een nieuwe pijnstiller. Ik heb een beetje last van de bijwerkingen, maar de pijn is minder en stilaan begin ik terug een 'normaler' slaappatroon te ontwikkelen. Mijn neurologe en ikzelf zijn ervan overtuigd dat ook de yoga kan helpen om te ontspannen. Zij moedigt mij zelfs aan om hiermee verder te doen.
Meer info slaaponderzoek : www.mariamiddelares.be/nl/download/term/Slaap
Het is vnl. de pijn die ervoor zorgt dat ik heel korte nachten heb.
Besluit : we proberen een nieuwe pijnstiller. Ik heb een beetje last van de bijwerkingen, maar de pijn is minder en stilaan begin ik terug een 'normaler' slaappatroon te ontwikkelen. Mijn neurologe en ikzelf zijn ervan overtuigd dat ook de yoga kan helpen om te ontspannen. Zij moedigt mij zelfs aan om hiermee verder te doen.
Meer info slaaponderzoek : www.mariamiddelares.be/nl/download/term/Slaap
 |  |
Eind januari 2017 : Kookworkshop Indisch koken bij Shweta. Mijn yogalerares organiseert voor het eerst een kookworkshop en omdat koken iets is wat ik heel graag doe en Shweta ons wil laten kennis maken met de Indische keuken, besluit ik om mij hiervoor in te schrijven. Op die manier leer ik niet alleen nieuwe en heerlijke gerechten en kruiden kennen, maar ik ontmoet ook hele leuke mensen. Na de kookworkshop genieten we met z'n allen van het lekker eten en luister ik vol verwondering naar de verhalen van de mensen die samen met mij hebben gekookt. Het was een kleurrijke groep, met mensen uit Australië en Polen en iemand die een eigen restaurant gaat openen in mijn buurt. We wisselen e-mailadressen uit en hebben afgesproken dat we zeker eens naar haar restaurant zullen komen om te genieten van de gerechten die ze zal klaarmaken. Ik vertel shweta dat ik in februari mee doe aan Tournee Minerale en dan de hele maand geen alcohol drink. Shweta leert mij thee maken met verse kruiden en vertelt er ook bij dat deze thee helend kan werken. Ik ben helemaal verkocht en vraag haar waar ik alle kruiden kan aankopen...Blijkt dat de winkel waar ze alles aankoopt, vlakbij mijn werk is. Van een meevallertje gesproken ☺ Ik ga er zeker eens een kijkje nemen en nodig binnenkort mijn vrienden uit op een Indisch diner !
Op het menu : Samosas, Shabi Paneer (kaas - die ik overigens zelf heb leren maken), Rajma (linzen), Mix Sabji (vegetarische schotel), Indiase Chapati (broodjes) en Kheer (rijstpap met saffraan).
Op het menu : Samosas, Shabi Paneer (kaas - die ik overigens zelf heb leren maken), Rajma (linzen), Mix Sabji (vegetarische schotel), Indiase Chapati (broodjes) en Kheer (rijstpap met saffraan).
  |   |
Februari 2017...Start Tournee Minerale. Hoe dit verloopt, lees je later op mijn blog ☺
Bron : tekst over relativeren deels overgenomen uit Flow daily life inzichtenpocket
RSS-feed
