Leven is het meervoud van lef !

"Er komen zoveel nieuwe zaken op je af dat je niet meer weet waar je eerst moet aan beginnen. Geen paniek, Kreeft, het komt allemaal goed. Je moet gewoon alles nog even een plekje in je leven geven, en een beetje organiseren hier en daar. Je komt in de spotlights te staan met een leuke onderneming of een bepaald talent. Daardoor ga je jezelf op een andere - en véél positievere - manier bekijken. Bij je partner bloei je helemaal op. Vooral zijn lieve woordjes stellen je gerust en maken je gelukkig."

Ik lees mijn horoscoop in het magazine Goed Gevoel en denk bij mezelf : dat is er 'boenk' op. Hoe weten ze dat toch ? Eigenlijk hecht ik absoluut geen geloof  aan horoscopen. En toch kan ik er niet aan weerstaan om het telkens te lezen, wanneer ik een magazine opensla terwijl ik in de wachtzaal van de huisarts zit. Gewoon voor de fun ! Alleen verbaasd het me deze keer wel, dat er heel veel waarheid in zit.

En even later lees ik in een ander artikel : 'Leven is het meervoud van lef!' Nog zo eentje waarin ik mij helemaal herken☺. De afgelopen weken waren spannend, avontuurlijk en vooral heel erg leuk. Misschien ook wel een beetje vermoeiend, maar ach....Ik heb vooral genoten en dan neem ik er die vermoeidheid voor één keer met plezier bij.

Ik gaf een paar hele leuke lezingen en kreeg nadien mooie reacties van lotgenoten. Voor het eerst was ik (als schrijfster) te gast in de bib van Melle.
Ik genoot van de gemoedelijke en ontspannen sfeer tijdens die lezing en moet eerlijk bekennen dat ik ook wat zenuwachtig was, omdat er heel wat gekende gezichten in de zaal zaten (buren, vrienden, huisarts,....). Achteraf bleek dat die zenuwen voor niets nodig waren. Iedereen ging tevreden naar huis, ik hoorde meermaals zeggen : 'blijven doorgaan ! Je doet dat super !'
Ik ging nadien ook een iets grotere uitdaging aan en gaf een lezing voor MS patiënten die in behandeling  zijn in Maria Middelares Gent. Ik stond op het podium, te kijken naar een mega groot scherm met de cover van mijn boek. Voor mij een aula gevuld met 200 mensen, een micro in de hand, even diep in- en uitademen en dan... 'gewoon mezelf blijven'. Ik had een portie gezonde zenuwen en zag mijn superman een teken geven dat ik iets trager moest praten (intussen is hij ook al een beetje mijn manager ☺). Ik zag mensen bevestigend knikken, ze herkenden die dingen die ik vertelde en ik vond het hartverwarmend om nadien met heel wat lotgenoten te praten. In de zaal waar ook informatiebrochures voor patiënten lagen, stond een lange rij mensen aan te schuiven. Zelf dacht ik dat ze allemaal stonden aan te schuiven om chocolade van de MS liga te kopen. Tot ik mijn superman met zijn handen zag zwaaien en tot het besef kwam dat al die mensen stonden te wachten om een boek te kopen van mij. Heel even voelde ik mij een 'bekende schrijfster'. Ik signeerde boeken en schreef er een leuke quote in, had toffe babbels en kreeg zelfs complimentjes van die mensen die mijn boek reeds gelezen hadden. Ik kreeg ook felicitaties van de neurologen en verpleegkundigen die op die dag aanwezig waren. Eén neurologe gaf zelfs aan dat ik op de 2de plaats sta in haar top 10 van lezingen die ze reeds gevolgd heeft. Ik was zo onder de indruk van haar woorden, dat ik vergeten vragen ben wie er op nummer 1 stond ? ;-)

Als kind schreef ik al schriftjes vol met gedichtjes, leuke quotes en overpeinzingen. Ik schreef over de leuke dingen, maar ook over moeilijke momenten en ik had toen al de droom om ooit eens een boek te schrijven. Pas op mijn 46ste had ik het lef om dit ook echt te doen en heb ik het aangedurfd om wat ik schreef aan anderen te laten lezen. Ik weet nog goed dat, eens mijn boek écht af was en klaar om naar de drukker te gaan, ik nog steeds twijfelde. Zou ik dat wel doen ? Het risico nemen dat anderen afwijzend zouden reageren, het niet goed genoeg vinden en het in de prullenmand gooien ? Ik voelde me heel onzeker. Ik ben dan ook blij dat mijn psychologe mij over de streep getrokken heeft en mij heeft kunnen overtuigen dat het een goed boek is, waarmee ik anderen kan helpen. En intussen schrijf ik ook blogberichtjes en leg ik heel af en toe mijn ziel eens bloot, schrijf ik over mijn bekommernissen, de leuke momenten, maar ook over de momenten van pijn en het even niet meer zien zitten. Want ook ik ken deze momenten en wil ze graag met jullie delen. Het voelt nog steeds vreemd aan dat mensen die ik eigenlijk niet ken, mij aanspreken alsof ze mij al jaren kennen. Een reactie die je krijgt, wanneer je over je leven schrijft en blogt en waar ik gelukkig goed mee om kan gaan. Sommigen van hen zijn intussen zelfs al vrienden geworden.
Ik krijg mails van mensen die me vertellen dat mijn boek of blog een glimlach op hun gezicht tovert, dat ze door het lezen van mijn verhaal opnieuw moed gevonden hebben en ook gestart zijn met hun zoektocht naar nieuwe uitdagingen, nieuwe mogelijkheden...Moedige mensen, die net als mij blijven knokken om erbij te horen !

'Moed is niet de afwezigheid van angst. Moed is de angst in de ogen kijken, erkennen dat ze er is en toch springen. Of hulp zoeken : je laten oppeppen door een vriendin, een inspirerend boek lezen (Mijn pop up brein bijvoorbeeld ☺)...
schrijft Meredith Van Overloop in haar column in Goed Gevoel. En ook hierin herken ik mezelf heel erg.

Ik heb de moed gevonden om uit mijn comfortzone te stappen en ben de uitdaging aangegaan om in een nieuwe job te starten. Ik besef dat ik het geluk heb dat mijn werkgever samen met mij op zoek is gegaan naar aangepast werk. En omdat ik al 26 jaar dezelfde werkgever heb en hij mij intussen wel al kent (en weet dat ik strijdvaardig ben en niet zo snel opgeef), werd er beslist op zoek te gaan naar een job met de nodige uitdagingen. Na 26 jaar werken als hulpverlener, waarbij ik mensen heb begeleid die thuisloos zijn, was ik omwille van gezondheidsredenen genoodzaakt de overstap te maken naar een administratieve job. Eigenlijk had ik voor mezelf al uitgemaakt dat ik vnl. bureauwerk zou doen en dat is oké voor mij. Ik ben al lang blij dat ik nog aan het werk kan blijven. Zelf heb ik er nooit bij stilgestaan dat je ook als administratieve kracht 'mobiel' kan werken en zelfs een meerwaarde kan zijn voor de hulpverleners, die het papierwerk vaak langs de kant moeten schuiven omdat er andere zaken zijn die dringend moeten aangepakt worden.
Sinds kort trek ik met mijn laptop in de rugzak van het ene opvangcentrum naar het andere in Gent. Ik bespreek samen met de begeleiders op welke manier ik het papierwerk voor hen kan opvolgen, zorg dat de boekhouding op tijd alle gegevens heeft om facturen te maken, bespreek samen met begeleiders en cliënt de onkostennota wanneer iets niet duidelijk is. Het is nog een beetje zoeken op welke manier we efficiënt kunnen werken, maar het voelt zo goed dat de begeleiders blij zijn dat ik dit voor hen opvolg en ik zelfs bereid ben om naar hen toe te komen om bepaalde zaken te bespreken. Ik zou bijna durven zeggen dat het een job is die mij op het lijf geschreven is. Al moet ik er ook bij vermelden dat het heen en weer pendelen (met tram of bus) soms wel vermoeiend is. Mijn lichaam voelt dat het opnieuw wat actiever moet zijn, waardoor ik 's middags wel eens een powernapje nodig heb. Maar ik bekijk het positief ! Ik ben nu 2 weken bezig in mijn nieuwe job en mijn stappenteller vertelt me dat ik heel goed bezig ben en bijna iedere dag mijn doel (10.000 stappen) bereik ! En als ik er ook nog een paar kilootjes door kwijt geraak, ben ik helemaal tevreden. ☺

Als kers op de taart, kreeg ik dankzij de MS-liga Vlaanderen en het 40Sqn SAR Koksijde de kans om op zondag 2 oktober deel te nemen aan een vlucht met de Sea King. Een ongelooflijke ervaring ! Het was fantastisch om mee te vliegen en ook de kans te krijgen om eens een kijkje te nemen bij de piloten. En wat het die dag nog leuker maakte, is dat we Ruben Donné zijn gaan uitzwaaien. Ruben is begonnen aan zijn avontuur (zijn droom) en is vanuit Nieuwpoort vertrokken voor een zeiltocht van 60 dagen richting Kaapstad. Met deze uitdaging wil Ruben zoveel mogelijk geld inzamelen voor het wetenschappelijk MS onderzoek. Ik wens hem alvast een behouden vaart en hoop dat ook hij zijn droom kan waar maken en veilig en wel Kaapstad haalt !

Heb jij dromen ? Zijn er dromen die jij (nog) niet aangedurfd hebt ? Omdat je angst hebt van wat anderen zullen denken of bang bent dat het niet zal lukken ? Ik zou de letters die je nu leest op magische wijze willen opladen met een flinke portie lef, die rechtstreeks in jouw hoofd terechtkomt. Zodat je de stap zet en durft !  Voel je het al ?

Benieuwd naar de avonturen van Ruben : www.sailingchallenge4ms.com/