 | Sinds kort ben ik lid van een leesclubje. Ik zag in de bib in mijn buurt een briefje hangen, waarop stond dat er een nieuwe leesclub zou starten op dinsdagnamiddag. Ik vond het meteen een leuk idee om mijn liefde voor boeken en lezen te delen met andere mensen. Bovendien is het ook een uitgelezen kans om andere mensen uit mijn buurt te leren kennen. Intussen hebben we al een paar mooie boeken gelezen. Ik ontdek nu ook verhalen en boeken van schrijvers, die ik anders misschien nooit zou gelezen hebben. Door het lezen van boeken verruim ik mijn blik op de wereld en het is ook mijn manier om tot rust te komen en eens te kunnen ontsnappen uit mijn hectische leven. Het valt me ook op dat lang niet iedereen hetzelfde gevoel heeft, na het lezen van een boek. En dat maakt het net boeiend. Waarom spreekt een tekst, een verhaal of een gedicht de één meer aan dan de ander ? |
Ons leesclubje bestaat uit 7 gezellige dames, van verschillende leeftijden, elk met een eigen levensverhaal. Ik merk op dat ik zeker niet de enige ben die door een moeilijke periode ging en nu op zoek is naar een beetje rust, wat gezelligheid en tijd voor mezelf. Ik hoor het verhaal van iemand die ernstig ziek is geworden, hierdoor genoodzaakt was om te stoppen met werken en vervolgens in een isolement terecht kwam. De eerste weken krijg je veel bezoek, maar nadien moet je toch wat op jezelf terugvallen en blijven alleen nog die mensen over die echt begaan zijn met je. En dan is het soms wel pijnlijk om vast te stellen, dat je die mensen vaak op één hand kan tellen.
Ik hoor ook het verhaal van iemand die jarenlang onder een hoge werkdruk heeft moeten functioneren en uiteindelijk in een burn-out terecht kwam en nu de moed heeft gevonden om terug naar buiten te komen. Ze hoopt om op die manier nieuwe mensen te leren kennen. Er zijn ook ook verhalen van mensen die in pensioen zijn en nu een zee van tijd hebben om te lezen en die dingen te doen, die ze altijd al hadden willen doen. Maar soms ook wat sociale contacten missen en daarom graag naar de leesclub komen. Iemand anders heeft een druk leven, opgroeiende kinderen, maar neemt tussendoor ook nog de tijd om te lezen en vind het vooral leuk om haar ervaringen te delen met andere 'boekenwurmen'. Voor mij is het vooral een mooi excuus om eens het huis uit te komen en de strijk, de was en plas even aan de kant te schuiven. Op het werk of thuis 'moeten' heel veel zaken gebeuren. Wanneer ik naar de leesclub ga voel ik geen verplichting, ik kijk er zelfs naar uit om iedereen terug te zien en met een kopje koffie en een koekje gezellig te keuvelen. Het is eigenlijk best gek hoe je mensen steeds beter leert kennen, door samen een verhaal te delen. Bij het lezen van het boek, krijgen we telkens de vraag om een hoofdstuk of passage voor te lezen die ons geraakt heeft. Hierdoor ontstaan vaak mooie en ontroerende momenten, die we samen delen. Ik besef dan nog meer dat we allemaal wel eens vechten tegen de demonen in ons hoofd, af te rekenen krijgen met tegenslagen en ook hele mooie momenten beleven. Dat is leven, met vallen en opstaan !
Meestal kiezen we boeken die voor iedereen toegankelijk zijn en gemakkelijk lezen, zodat mijn brein niet te veel op de proef wordt gesteld.(dus geen boeken waarbij je een aantal bladzijden moet terugkeren omdat je de draad kwijt ben). We komen 6 keer per jaar samen, waardoor iedereen ruim de tijd heeft om het boek te lezen. En omdat de leesclub een organisatie is van de bib, hoeven wij het te lezen boek niet aan te kopen. Marian, de bibliotheekassistente en tevens organisator van de boekenclub, zorgt ervoor dat iedereen een exemplaar kan ontlenen en tijdig in huis heeft om te lezen. Spaart mij een extra centje uit en wat extra plaats in mijn boekenkast voor die boeken die nog op mijn wishlist staan ☺ Want sinds ik lid ben van de club, heb ik de leesmicrobe terug te pakken en lees ik meer boeken. Ik kan gerust een avond zonder TV, computer of GSM en helemaal wegdromen in mijn boek. Op zo'n moment besef ik echt niet meer wat er om me heen gebeurt en ben ik helemaal weg van de wereld. Sommige verhalen ontroeren me, andere laten een diepe indruk na of brengen me aan het lachen. In mijn leefruimte staat een boekenkast, die al behoorlijk gevuld is met boeken die ik nog moet lezen. Ik krijg van mijn dochters wel eens de vraag, waarom ik telkens naar de bib ga en ook nog eens lid ben geworden van een boekenclub, terwijl ik nog zoveel boeken in mijn eigen boekenkast heb staan. Het is gewoon sterker dan mezelf. Ik denk dat het een (gezonde) verslaving is geworden, die (toegegeven) soms misschien wel een beetje uit de hand loopt. Rond, onder en naast mijn schrijftafel liggen er boeken. Ik hoop om ooit nog eens op pensioen te kunnen gaan en dan heel veel tijd te hebben om die boeken te lezen. De kans bestaat dat ik dan niet meer zo goed te been ? En misschien geraak ik dan niet meer naar de bib om een boek te halen ? Ik sus mij dan met de gedachte dat ik op mijn oude dag met een gerust gevoel thuis kan blijven en eindelijk kan genieten van een boek uit mijn eigen bibliotheek.
Wie echt niet genoeg kan krijgen van boeken en eens op een andere manier een nieuw boek wil ontdekken, kan sinds kort zelfs ook langs de kant van de weg een boek ruilen met buren. In mijn buurt hangt een leuk ruilkastje, waar je een boek kan uitnemen en nadien terugplaatsen of een ander boek in de plaats kan zetten. Op die manier krijgen de boeken een tweede leven én ontstaat een nieuwe ontmoetingsplek in de buurt.
Voor wie benieuwd is wat anderen vinden van een boek, verwijs ik graag naar onderstaande link :
Lezers tippen lezers
Heb je een to-do lijstje ? Zet daar dan ook tijd voor jezelf op :)
Ik hoor ook het verhaal van iemand die jarenlang onder een hoge werkdruk heeft moeten functioneren en uiteindelijk in een burn-out terecht kwam en nu de moed heeft gevonden om terug naar buiten te komen. Ze hoopt om op die manier nieuwe mensen te leren kennen. Er zijn ook ook verhalen van mensen die in pensioen zijn en nu een zee van tijd hebben om te lezen en die dingen te doen, die ze altijd al hadden willen doen. Maar soms ook wat sociale contacten missen en daarom graag naar de leesclub komen. Iemand anders heeft een druk leven, opgroeiende kinderen, maar neemt tussendoor ook nog de tijd om te lezen en vind het vooral leuk om haar ervaringen te delen met andere 'boekenwurmen'. Voor mij is het vooral een mooi excuus om eens het huis uit te komen en de strijk, de was en plas even aan de kant te schuiven. Op het werk of thuis 'moeten' heel veel zaken gebeuren. Wanneer ik naar de leesclub ga voel ik geen verplichting, ik kijk er zelfs naar uit om iedereen terug te zien en met een kopje koffie en een koekje gezellig te keuvelen. Het is eigenlijk best gek hoe je mensen steeds beter leert kennen, door samen een verhaal te delen. Bij het lezen van het boek, krijgen we telkens de vraag om een hoofdstuk of passage voor te lezen die ons geraakt heeft. Hierdoor ontstaan vaak mooie en ontroerende momenten, die we samen delen. Ik besef dan nog meer dat we allemaal wel eens vechten tegen de demonen in ons hoofd, af te rekenen krijgen met tegenslagen en ook hele mooie momenten beleven. Dat is leven, met vallen en opstaan !
Meestal kiezen we boeken die voor iedereen toegankelijk zijn en gemakkelijk lezen, zodat mijn brein niet te veel op de proef wordt gesteld.(dus geen boeken waarbij je een aantal bladzijden moet terugkeren omdat je de draad kwijt ben). We komen 6 keer per jaar samen, waardoor iedereen ruim de tijd heeft om het boek te lezen. En omdat de leesclub een organisatie is van de bib, hoeven wij het te lezen boek niet aan te kopen. Marian, de bibliotheekassistente en tevens organisator van de boekenclub, zorgt ervoor dat iedereen een exemplaar kan ontlenen en tijdig in huis heeft om te lezen. Spaart mij een extra centje uit en wat extra plaats in mijn boekenkast voor die boeken die nog op mijn wishlist staan ☺ Want sinds ik lid ben van de club, heb ik de leesmicrobe terug te pakken en lees ik meer boeken. Ik kan gerust een avond zonder TV, computer of GSM en helemaal wegdromen in mijn boek. Op zo'n moment besef ik echt niet meer wat er om me heen gebeurt en ben ik helemaal weg van de wereld. Sommige verhalen ontroeren me, andere laten een diepe indruk na of brengen me aan het lachen. In mijn leefruimte staat een boekenkast, die al behoorlijk gevuld is met boeken die ik nog moet lezen. Ik krijg van mijn dochters wel eens de vraag, waarom ik telkens naar de bib ga en ook nog eens lid ben geworden van een boekenclub, terwijl ik nog zoveel boeken in mijn eigen boekenkast heb staan. Het is gewoon sterker dan mezelf. Ik denk dat het een (gezonde) verslaving is geworden, die (toegegeven) soms misschien wel een beetje uit de hand loopt. Rond, onder en naast mijn schrijftafel liggen er boeken. Ik hoop om ooit nog eens op pensioen te kunnen gaan en dan heel veel tijd te hebben om die boeken te lezen. De kans bestaat dat ik dan niet meer zo goed te been ? En misschien geraak ik dan niet meer naar de bib om een boek te halen ? Ik sus mij dan met de gedachte dat ik op mijn oude dag met een gerust gevoel thuis kan blijven en eindelijk kan genieten van een boek uit mijn eigen bibliotheek.
Wie echt niet genoeg kan krijgen van boeken en eens op een andere manier een nieuw boek wil ontdekken, kan sinds kort zelfs ook langs de kant van de weg een boek ruilen met buren. In mijn buurt hangt een leuk ruilkastje, waar je een boek kan uitnemen en nadien terugplaatsen of een ander boek in de plaats kan zetten. Op die manier krijgen de boeken een tweede leven én ontstaat een nieuwe ontmoetingsplek in de buurt.
Voor wie benieuwd is wat anderen vinden van een boek, verwijs ik graag naar onderstaande link :
Lezers tippen lezers
Heb je een to-do lijstje ? Zet daar dan ook tijd voor jezelf op :)
 |  |
RSS-feed
