I don’t have to take this day all at once,
but rather, one step, one breath, one moment at time
I am only one person.
Things will get done, when they get done !
Less pain#still needs rest#enjoy my coffee and a good book...
Wekenlang had ik af te rekenen met pijn, waardoor ook mijn nachtrust helemaal verstoord was. Ik voelde me op sommige momenten een zombie, mogelijks ook door de medicatie die ik innam. Gewoon al uit mijn bed stappen, was een uitdaging. Alles deed pijn. Ik had geen zin om te douchen, kleren aan te trekken en ontbijt te maken. Vaak liep ik tegen de middag nog steeds in pyjama of lag ik languit in de zetel naar de televisie te kijken, mezelf de vraag stellend wanneer de pijn zou weggaan. Mijn enige beweging die ik had, was de weg van de zetel naar de microgolfoven, om mijn pittenkussen 2 minuutjes op te warmen. De warmte van het kussen tegen mijn rug, verzachtte enigszins de pijn.
Ik deed schietgebedjes, heb een wimper weggeblazen op mijn wijsvinger en deed een wens (help me alsjeblief van die pijn af !). Ik heb geluisterd naar het (vaak goedbedoeld) advies van vrienden en familie, mijn agenda was leger dan leeg, ik nam niet teveel hooi op mijn vork....Maar de pijn bleef aanwezig.
'Ik moet positief denken, niet opgeven, vooral blijven geloven dat het allemaal wel terug goed komt, sterk zijn en ik mag mij niet gewonnen geven'....Al deze gedachten spookten door mijn hoofd. Ik bleef hopen op betere dagen.
Vandaag is mijn wens uitgekomen ! Ik werd om 6u wakker en voelde al meteen dat de pijn zo goed als verdwenen is. Moeilijk uit te leggen welk gevoel dit geeft. Ik zat op de rand van mijn bed, met tranen in mijn ogen. Deze keer waren het tranen van geluk. De pijn is weg ! Eindelijk. Ik heb zelfs een vreugdedansje gemaakt en zag mijn superman vanuit het bed vragend naar mij kijken. Van zodra hij mijn brede glimlach zag, zag ik ook de opluchting op zijn gezicht. Hij trok het donsdeken over zijn hoofd en bleef nog wat soezen in bed. Voor hem was het nog lang geen tijd om op te staan...Deze morgen genoot ik echt van mijn kopje koffie, het fluiten van de vogeltjes, een paardenbloem in de tuin. Vreemd dat je voor dergelijke zaken helemaal geen aandacht meer hebt, wanneer de pijn je lichaam gijzelt.
Het is intussen 14u, ik neem nog medicatie om het allemaal onder controle te houden en kreeg het advies van mijn huisarts om dit nog even verder te zetten. Ik heb nog een beetje hoofdpijn en voel nog wat tintelingen in armen en benen, maar ach....Het valt vandaag écht wel mee. Ik moet mezelf bedwingen om niet meteen de was in de wasmachine te steken, de stofzuiger naar beneden te halen en ook nog een strijkje te doen. Maar ik voel dat de batterijen nog niet helemaal zijn opgeladen, dus ik ga vandaag lekker niksen en genieten van het lentezonnetje.
Vaak verlangen we zoveel van onszelf en stellen we hoge eisen aan onszelf, waardoor er meestal geen tijd meer over blijft om te niksen. Doordat ik ziek thuis zit, ervaar ik dat even niets doen eigenlijk heerlijk is voor mijn hoofd en ik mezelf er maximaal mee oplaadt.
Volgens de Chinese fylosoof Xunzi kunnen we beter handelen als een schildpad dan als een renpaard. Want als je hard op je doel af stormt, kun je er wel eens voorbij razen. Ga je daarentegen te werk als een schildpad, gefocust en met langzame tred, dan kom je uiteindelijk waar je wil zijn. Ik beweeg me vandaag voort als een schildpad. ☺
Een halfuurtje lezen is voor mij al genoeg om me helemaal te verliezen in een boek, door dagelijks een kwartiertje te bewegen voel ik terug een enorme boost. Naar mooie muziek luisteren en kijken naar de koolmeesjes in de tuin, maakt me echt gelukkig. Stap voor stap, overwin ik ook deze tegenslag !
Intussen lanterfant ik wat door mijn huis...
Ik hang rond en slenter wat,
op mijn dooie gemak,
een struise zomerse grasspriet
bestuderend'
(Walt Whitman - Amerikaanse dichter)