Vrijdag kreeg ik ook nog een mailtje van Kristel, mijn MS verpleegkundige :
"En dan heb je van die dagen dat het niet gaat …Gelukkig heb je dan een vangnet: de huisarts & neuroloog die je heel goed opvolgen, een gezin rondom jou, vrienden...Ook al heb je er soms geen behoefte aan … ze zijn er wel…
Ook deze periode zal voorbijgaan. Weet dat ik ook een deeltje van je vangnet wil zijn ;-)"
Als extraatje verzond ze ook nog onderstaande quote :
Yoehoe ! Zaterdag ben ik zonder pijn opgestaan en voelde ik zelfs al een sprankeltje energie door mijn lijf gaan. Oké, ik weet dat ik nog steeds moet opletten en nu niet voor de volle 100 % er tegenaan mag gaan. Maar wat voelt het goed om van die verdomde pijn verlost te zijn ! Nu ik me beter voel, heb ik opnieuw zin om wat creatief bezig te zijn en neem ik terug wat tijd om te schrijven en te lezen. Want tijdens het lezen van een boek, dompel ik mezelf onder in een andere wereld en ontdek ik nieuwe manieren om met de kronkels en wendingen in mijn leven (en mijn hoofd) om te gaan. Door te lezen ben ik heel veel gaan begrijpen. Ik heb geleerd om gevoelens van hoop, humor en optimisme door te geven door middel van vriendelijkheid, medeleven en begrip. En ik heb gemerkt dat ik hierdoor veel warmte en genegenheid terug krijg van de mensen om mee heen. Lezen heeft van mij een rijker en beter mens gemaakt en het zorgt ook voor ontspanning. Er staan nog heel wat boeken in mijn boekenkast op mij te wachten om gelezen te worden, er is nog zoveel blijdschap te ontdekken, er zijn nog heel wat avonturen die ik wil beleven. Dus heb ik me voorgenomen om af en toe eens de boel, de boel te laten zodat ik ook tijd krijg om te genieten van een goed boek...
Ik heb een paar leuke evenementen op mijn agenda staan en ik hoop dat het met de gezondheid nu alleen maar de goede kant opgaat ! Onder het motto 'je moet het ijzer smeden, als het nog heet is', heb ik ook even de tijd genomen om via Publisher een foldertje te maken, zodat ik naast reclame voor mijn boek, ook mijn blog wat meer in de kijker kan zetten. Ik dacht dat ik er uren zoet zou mee zijn, want ik vind mezelf nogal een 'onhandige Harry' wanneer ik met nieuwe computerprogramma's moet werken. Ik had zelfs al een hulplijn ingeroepen (de dochter en manlief) voor 't geval het echt niet zou lukken. Maar de wonderen zijn de wereld nog niet uit ! Ik ben erin geslaagd de folder helemaal in mijn eentje te ontwerpen. Alweer een overwinning ☺
Ziehier het resultaat (folder in 3 delen) :
Mijn superman is een man die het principe 'less is more' hanteert. Het is dus telkens weer een uitdaging om samen naar een rommelmarkt te gaan en alleen die zaken te kopen die (volgens hem) nuttig kunnen zijn. En sinds kort hanteert hij ook de regel : 'iets kopen op de rommelmarkt, betekent plaats maken en dus iets anders weg doen'. Geen gemakkelijke denkoefening...Ik ben nog steeds aan het uitzoeken wat ik kan wegdoen. Ik heb bepaalde spulletjes waar een verhaal aan verbonden is en daar kan ik echt geen afscheid van nemen. Manlief heeft hier veel minder moeite mee en geeft aan dat ik nog steeds moet leren om dingen los te laten...Tja....Ik kan hem alleen maar gelijk geven. Wij zijn een echt 'Yin en Yang koppel' : soms zijn we tegenpolen en liggen onze ideeën mijlenver uit elkaar. De grootste uitdaging is om de tegenpolen te laten versmelten tot één geheel en uiteindelijk complementair te worden aan elkaar. Vaak ontstaan op dergelijke momenten zelfs de beste ideeën ! Een relatie is met z'n tweeën problemen oplossen, die je in je eentje niet hebt. Een zegswijze die bij ons echt wel van toepassing is. I love my superman ♥
Ondanks het wisselvallige weer, heeft het uitstapje me echt wel goed gedaan. Het deed deugd om terug onder de mensen te komen, een gezellige babbel te hebben met een marktkramer over tomatenplantjes, op zoek te gaan naar kruiden voor mijn moestuintje en een vetplantje te kopen om een leeg potje opnieuw op te vullen. Wisten jullie trouwen dat er ook appelmunt bestaat ?
Ik had er nog nooit over gehoord, maar nieuwsgierig als ik ben, heb ik nu dus zo'n plantje in de tuin staan. Nu alleen nog wachten tot het plantje groot genoeg is, zodat ik eens kan uittesten of appelmunt ook lekker is in mijn thee of een cocktail ;-)
De vermoeidheid steekt opnieuw de kop op...Tijd om op de tram te springen en terug naar huis te gaan. Het zonnetje doet moeite om door de grijze wolken tevoorschijn te komen. Ik ga in de tuin liggen met een warm dekentje om me heen, luister naar het geruis van de bomen en val in slaap...
Niet elke dag is goed, maar er iets goed is in elke dag !